Febuksostat w leczeniu chorych na dnę moczanową w świetle badania FAST

Dna moczanowa ze względu na częstość występowania i związane z nią powikłania przewlekłe stanowi istotny problem społeczny i terapeutyczny. Aktualne wytyczne jednoznacznie zalecają stosowanie leków zmniejszających stężenie kwasu moczowego wyłącznie u chorych z hiperurykemią i rozpoznaną dną moczanową. Takie wskazanie nie budzi żadnych wątpliwości. Pomimo braku jednoznacznych dowodów naukowych lub rekomendacji leczenie hipourykemizujące, w tym przede wszystkim allopurynol, jest powszechnie stosowane u osób z bezobjawową hiperurykemią. Takie postępowanie wiąże się z ryzykiem wystąpienia potencjalnie zagrażających życiu reakcji nadwrażliwości. W niniejszym artykule omówiono wybrane zagadnienia dotyczące postępowania u chorych z hiperurykemią – zarówno objawową, jak i niezwiązaną z dną moczanową, porównano febuksostat z allopurynolem, a także przedstawiono wyniki badań dotyczących ryzyka sercowo-naczyniowego podczas takiego leczenia, w tym najnowszego badania FAST.

Gout, due to its frequency and concomitant chronic complications, is a significant social and therapeutic problem. Current guidelines explicitly recommend the use of urate-lowering drugs only in patients diagnosed with gout. Such an indication does not raise any doubts. Despite the lack of conclusive evidence or recommendations, hypouricaemic therapy, especially allopurinol, is widely used in patients with asymptomatic hyperuricaemia despite the risk of potentially life-threatening hypersensitivity reactions. The article discusses selected issues related to the treatment of patients with hyperuricaemia, both related and unrelated to gout, compares febuxostat with allopurinol, and presents the results of studies on cardiovascular risk during urate-lowering treatment, including the latest FAST study.