Gefitynib w terapii podtrzymującej u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 30.04.2012
Źródło: L Zhang, S Ma, X Song et al. Gefitinib versus placebo as maintenance therapy in patients with locally advanced or metastatic non-small-cell lung cancer (INFORM; C-TONG 0804): a multicenter, double-blind randomized phase 3 trial. Lancer Oncology. Publishe
W Lancet Oncology opublikowano wyniki badania 3 fazy (INFORM, C-TONG 0804) przeprowadzonego u obywateli wschodniej Azji, w którym oceniano skuteczność terapii podtrzymującej gefitynibem. Do badania kwalifikowano chorych na zaawansowanego lub przerzutowego niedrobnokomórkowego raka płuca, u których stwierdzono obiektywną odpowiedź lub stabilizację choroby po zastosowaniu chemioterapii pierwszej linii.
Obecnie standardem pierwszej linii leczenia u chorych na zaawansowanego lub przerzutowego gruczolakoraka płuca, których guz prezentuje aktywującą mutację w genie EGFR jest monoterapia gefitinibem lub erlotynibem. U chorych nie prezentujących w/w mutacji lub z nieznanym statusem EGFR, lub w przypadku rozpoznania raka płaskonabłonkowego w pierwszej linii leczenia zalecana jest chemioterapia. U chorych w dobrym stanie ogólnym (ECOG 0-1) zaleca się chemioterapię dwulekową składającą się z pochodnej platyny; w sytuacji przeciwwskazań do pochodnych platyny można zastosować schemat chemioterapii niezawierający cisplatyny/karboplatyny. Wybór cisplatyny zamiast karboplatyny jest dopuszczalny; pochodną platyny należy kojarzyć z cytostatykiem trzeciej generacji (winorelbina, gemcytabina, docetaksel, paklitaksel, irinotekan lub pemetreksed); dane pochodzące z badań klinicznych wskazują na wyższą skuteczność terapii skojarzonej z cisplatyną niż karboplatyną. U chorych w stanie sprawności ECOG 2 zaleca się chemioterapię jednolekową. Leczenie pierwszej linii powinno być przerwane w przypadku wystąpienia progresji choroby lub po uzyskaniu stabilizacji choroby po podanych 4 cyklach chemioterapii (nie powinno się podawać więcej niż 6 cykli chemioterapii dwulekowej). U chorych, u których wystąpiła stabilizacja choroby lub obiektywna odpowiedź po zastosowaniu 4 cykli chemioterapii można rozważyć terapię podtrzymującą pemetreksedem (u chorych o innym typie histologicznym inny niż płaskonabłonkowy), docetakselem (u niewyselekcjonowanych chorych, zalecenie amerykańskie) lub erlotynibem (u niewyselekcjonowanych chorych – zalecenia amerykańskie; u chorych z mutacją EGFR – zalecenie polskie). Należy pamiętać, że korzyść z leczenia podtrzymującego jednym lekiem odnoszą chorzy w bardzo dobrym stanie sprawności. Terapia ta wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka progresji i zgonu jednak jakość życia jest obniżona.
Ze względu na brak dostatecznych danych pochodzących z badań klinicznych, u chorych po zastosowaniu 4-6 cykli chemioterapii pierwszej linii dopuszczalne jest przerwanie leczenia i wdrożenia chemioterapii drugiej linii w momencie wystąpienia progresji choroby.
Do badania 3 fazy zakwalifikowano 296 chorych na miejscowo zaawansowanego (IIIB) lub przerzutowego (IV) raka niedrobnokomórkowego płuca (rak gruczołowy – 64-71%, rak płaskonabłonkowy – 18-23%), u których stwierdzono obiektywną odpowiedź kliniczną lub stabilizację choroby po zastosowaniu 4 cykli dwulekowej chemioterapii zawierającej pochodną platyny. Do badania kwalifikowano chorych w stopniu sprawności WHO 0-2, u których nie występowała przetrwała toksyczność po wcześniejszej chemioterapii. W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali gefitynib (n=148), w drugim placebo (n=148). Leczenie prowadzono do momentu wystąpienia progresji choroby lub toksyczności uniemożliwiającej prowadzenia dalszej terapii. Ocena statusu mutacji EGFR nie była koniecznym warunkiem do zakwalifikowania chorego do badania, dlatego też u 75% chorych status mutacji EGFR był nieznany. Mediana przeżycia wolnego od progresji (progression free survival – PFS) w niewyselekcjonowanej grupie chorych leczonych gefitynibem była dłuższa niż u badanych otrzymujących placebo (4.8 vs 2.6 miesięcy; HR 0.42; 95% CI 0.33-0.55; p<0.0001). Obiektywne odpowiedzi kliniczne po zastosowanym leczeniu obserwowano również częściej w grupie leczonej gefitynibem (24% vs 1%), jak również częściej notowano osiągnięcie kontroli nad chorobą (disease control) u tych chorych (75% vs 51%). Jednak nie zaobserwowano istotnej statystycznie różnicy w czasie całkowitego przeżycia chorych pomiędzy badanymi grupami (18.7 miesięcy – gefitynib vs 16.9 miesięcy – placebo). Mediana czasu do wystąpienia objawów związanych z rakiem płuca wynosiła 4.3 miesiące w grupie leczonej gefitynibem oraz 2.3 miesiące u badanych otrzymujących placebo. Wyniki leczenia chorych, których guzy wykazywały mutacje w genie EGFR i którzy otrzymywali gefitynib były znacznie lepsze – mediana PFS w grupie leczonej gefitynibem i placebo wynosiła odpowiednio 16.6 vs 2.8 miesięcy (HR 0.17; 95% CI 0.07-0.42; p=0.0063). Mediana OS u chorych z mutacją EGFR nie została przedstawiona ze względu na zbyt małą liczebność grup.
Powyższe badanie dowodzi, że w leczeniu podtrzymującym po zastosowaniu chemioterapii poza pemetreksedem, docetakselem, erlotynibem będzie można u chorych zastosować gefitynib.
Literatura dla zainteresowanych:
Ch G Azzoli, S Temin, T Aliff et al. 2011 Focused Update of 2009 American Society of Clinical Oncology Clinical Practice Guideline Update on Chemotherapy for Stage IV Non–Small-Cell Lung Cancer . JCO Sep 6, 2011: published online on September 6, 2011; DOI:10.1200/JCO.2010.34.2774.
L Zhang, S Ma, X Song et al. Gefitinib versus placebo as maintenance therapy in patients with locally advanced or metastatic non-small-cell lung cancer (INFORM; C-TONG 0804): a multicenter, double-blind randomized phase 3 trial. Lancer Oncology. Published online 17 April 2012.
Ze względu na brak dostatecznych danych pochodzących z badań klinicznych, u chorych po zastosowaniu 4-6 cykli chemioterapii pierwszej linii dopuszczalne jest przerwanie leczenia i wdrożenia chemioterapii drugiej linii w momencie wystąpienia progresji choroby.
Do badania 3 fazy zakwalifikowano 296 chorych na miejscowo zaawansowanego (IIIB) lub przerzutowego (IV) raka niedrobnokomórkowego płuca (rak gruczołowy – 64-71%, rak płaskonabłonkowy – 18-23%), u których stwierdzono obiektywną odpowiedź kliniczną lub stabilizację choroby po zastosowaniu 4 cykli dwulekowej chemioterapii zawierającej pochodną platyny. Do badania kwalifikowano chorych w stopniu sprawności WHO 0-2, u których nie występowała przetrwała toksyczność po wcześniejszej chemioterapii. W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali gefitynib (n=148), w drugim placebo (n=148). Leczenie prowadzono do momentu wystąpienia progresji choroby lub toksyczności uniemożliwiającej prowadzenia dalszej terapii. Ocena statusu mutacji EGFR nie była koniecznym warunkiem do zakwalifikowania chorego do badania, dlatego też u 75% chorych status mutacji EGFR był nieznany. Mediana przeżycia wolnego od progresji (progression free survival – PFS) w niewyselekcjonowanej grupie chorych leczonych gefitynibem była dłuższa niż u badanych otrzymujących placebo (4.8 vs 2.6 miesięcy; HR 0.42; 95% CI 0.33-0.55; p<0.0001). Obiektywne odpowiedzi kliniczne po zastosowanym leczeniu obserwowano również częściej w grupie leczonej gefitynibem (24% vs 1%), jak również częściej notowano osiągnięcie kontroli nad chorobą (disease control) u tych chorych (75% vs 51%). Jednak nie zaobserwowano istotnej statystycznie różnicy w czasie całkowitego przeżycia chorych pomiędzy badanymi grupami (18.7 miesięcy – gefitynib vs 16.9 miesięcy – placebo). Mediana czasu do wystąpienia objawów związanych z rakiem płuca wynosiła 4.3 miesiące w grupie leczonej gefitynibem oraz 2.3 miesiące u badanych otrzymujących placebo. Wyniki leczenia chorych, których guzy wykazywały mutacje w genie EGFR i którzy otrzymywali gefitynib były znacznie lepsze – mediana PFS w grupie leczonej gefitynibem i placebo wynosiła odpowiednio 16.6 vs 2.8 miesięcy (HR 0.17; 95% CI 0.07-0.42; p=0.0063). Mediana OS u chorych z mutacją EGFR nie została przedstawiona ze względu na zbyt małą liczebność grup.
Powyższe badanie dowodzi, że w leczeniu podtrzymującym po zastosowaniu chemioterapii poza pemetreksedem, docetakselem, erlotynibem będzie można u chorych zastosować gefitynib.
Literatura dla zainteresowanych:
Ch G Azzoli, S Temin, T Aliff et al. 2011 Focused Update of 2009 American Society of Clinical Oncology Clinical Practice Guideline Update on Chemotherapy for Stage IV Non–Small-Cell Lung Cancer . JCO Sep 6, 2011: published online on September 6, 2011; DOI:10.1200/JCO.2010.34.2774.
L Zhang, S Ma, X Song et al. Gefitinib versus placebo as maintenance therapy in patients with locally advanced or metastatic non-small-cell lung cancer (INFORM; C-TONG 0804): a multicenter, double-blind randomized phase 3 trial. Lancer Oncology. Published online 17 April 2012.
