Głęboka remisja może nie chronić przed nawrotem choroby po przerwaniu leczenia anty-TNF.
Autor: Mariusz Bryl
Data: 08.12.2015
Źródło: European Crohn’s and Colitis Organisation (abstract OP007)/MG.MB
Podczas kongresu EuropeanCrohn’s and Colitis Organisation przedstawiono wyniki czeskich badań nad przebiegiem choroby Leśniowskiego-Crohna.
Głęboka remisja jest coraz częściej wskazywana jako cel leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna. Czescy badacze postanowili jednak sprawdzić, na ile może ona chronić przed nawrotem choroby po zaprzestaniu leczenia biologicznego.
W swoim badaniu oceniali oni efekty leczenia 50 pacjentów, u których wstrzymano podawanie leków anty-TNF. Okazało się, że prawie połowa z nich (49%) doświadczyła nawrotu choroby w ciągu 2 lat, bez względu na to, czy osiągnięto u nich głęboką remisję w momencie przerwania terapii. Wykazano natomiast, że istotny wpływ na ryzyko nawrotu może mieć lokalizacja zmian chorobowych. Średnio pacjenci mieli być obserwowani przez 28 miesięcy (od 7 do 47) po przerwaniu terapii. Przed wstrzymaniem leczenia chorzy byli leczeni średnio przez 23 miesiące (od 4 do 73). W momencie wstrzymania terapii 27 osób miało osiągnąć remisję kliniczną, biologiczną (kalprotektynaw kale<150mg/kg oraz CRP <5 mg/L) oraz endoskopową; u pozostałych osób obserwowano remisję tylko klinicznie oraz endoskopowo. Średni wiek pacjentów wynosił 31 lat, w 60% były to kobiety. Jedna czwarta badanych paliła papierosy a 77% chorych otrzymywało leki immunosupresyjne po wstrzymaniu leczenia biologicznego. Zgodnie z przedstawionymi danymi, nawrót dolegliwości wystąpił u 18% chorych w ciągu 6 miesięcy od przerwania terapii, u 41% w ciągu roku i 49% w ciągu dwóch lat. Odsetek osób z nawrotami choroby nie różnił się między obiema grupami.
Autorzy podkreślają, że lokalizacja zmian w jelicie grubym wiązała się z mniejszym prawdopodobieństwem nawrotu niż w przypadku zmian w jelicie cienkim.
Wyniki badania zostały przedstawione podczas dorocznego kongresu EuropeanCrohn’s and Colitis Organisation (abstract OP007).
W swoim badaniu oceniali oni efekty leczenia 50 pacjentów, u których wstrzymano podawanie leków anty-TNF. Okazało się, że prawie połowa z nich (49%) doświadczyła nawrotu choroby w ciągu 2 lat, bez względu na to, czy osiągnięto u nich głęboką remisję w momencie przerwania terapii. Wykazano natomiast, że istotny wpływ na ryzyko nawrotu może mieć lokalizacja zmian chorobowych. Średnio pacjenci mieli być obserwowani przez 28 miesięcy (od 7 do 47) po przerwaniu terapii. Przed wstrzymaniem leczenia chorzy byli leczeni średnio przez 23 miesiące (od 4 do 73). W momencie wstrzymania terapii 27 osób miało osiągnąć remisję kliniczną, biologiczną (kalprotektynaw kale<150mg/kg oraz CRP <5 mg/L) oraz endoskopową; u pozostałych osób obserwowano remisję tylko klinicznie oraz endoskopowo. Średni wiek pacjentów wynosił 31 lat, w 60% były to kobiety. Jedna czwarta badanych paliła papierosy a 77% chorych otrzymywało leki immunosupresyjne po wstrzymaniu leczenia biologicznego. Zgodnie z przedstawionymi danymi, nawrót dolegliwości wystąpił u 18% chorych w ciągu 6 miesięcy od przerwania terapii, u 41% w ciągu roku i 49% w ciągu dwóch lat. Odsetek osób z nawrotami choroby nie różnił się między obiema grupami.
Autorzy podkreślają, że lokalizacja zmian w jelicie grubym wiązała się z mniejszym prawdopodobieństwem nawrotu niż w przypadku zmian w jelicie cienkim.
Wyniki badania zostały przedstawione podczas dorocznego kongresu EuropeanCrohn’s and Colitis Organisation (abstract OP007).
Przegląd Gastroenterologiczny
