Implantacja sztucznej wewnątrzgałkowej soczewki torycznej wymagająca znacznej rotacji u pacjenta z wysoką krótkowzrocznością

Celem pracy jest przedstawienie przypadku klinicznego pacjentki z wysoką krótkowzrocznością poddanej zabiegowi fakoemulsyfikacji zaćmy z wszczepieniem torycznej soczewki wewnątrzgałkowej. Podczas operacji chirurg napotkał na trudności związane z warunkami anatomicznymi pacjentki oraz z koniecznością znacznej rotacji zaimplantowanej soczewki.

Pięćdziesięciojednoletnia pacjentka z rozpoznaną zaćmą wikłającą obu oczu z przewagą oka lewego oraz znacznym astygmatyzmem krótkowzrocznym została zakwalifikowana do zabiegu fakoemulsyfikacji zaćmy z wszczepieniem sztucznej torycznej soczewki wewnątrzgałkowej. Ocena przedoperacyjna obejmowała badanie przedniego i tylnego odcinka oczu w lampie szczelinowej rozszerzone o badania dodatkowe: pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, pomiar gęstości komórek śródbłonka rogówki, topografię rogówki, kalkulację sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej z zastosowaniem systemu VERIONTM oraz optyczną tomografię koherencyjną przedniego odcinka oka. Pacjentkę poddano standardowemu zabiegowi usunięcia zaćmy techniką „phaco chop”. Implantację i ułożenie sztucznej soczewki torycznej w odpowiednio zadanej osi przeprowadzono za pomocą pozycjonowania systemu VERIONTM. Soczewka wymagała znacznej rotacji, co utrudniały warunki anatomiczne. Kobieta była hospitalizowana w schemacie jednodniowym, kontrole wykonano dnia następnego oraz po upływie 14 dni.

Na podstawie prezentowanego przypadku pacjentki z zaćmą i astygmatyzmem krótkowzrocznym można wnioskować, że wpływ na powodzenie operacji i zadowolenie pacjenta mają odpowiednia kwalifikacja do zabiegu, proces kalkulacji i wyboru sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej torycznej, uwzględniający preferencje pacjenta oraz zastosowaną technikę operacji zaćmy wraz z utrudnieniami anatomicznymi, jakie mogą wystąpić w trakcie zabiegu.