Indywidualizacja leczenia stwardnienia rozsianego – opis przypadku

Wstęp.
Stwardnienie rozsiane jest najczęstszą chorobą OUN o podłożu zapalno-demielinizacyjnym, jak również najczęstszą przyczyną niesprawności wśród młodych ludzi. Indywidualizacja terapii pozwala na osiągnięcie lepszych wyników leczenia i pozwala zwiększyć compliance, czyli stosowanie się pacjenta do udzielanych mu zaleceń. Równie ważna jest adherence, czyli współpraca pacjenta z lekarzem oraz wspólne podejmowanie decyzji i ich ocena przez pacjenta. Adherence zakłada większą aktywność pacjenta w porównaniu do compliance. Pacjent ma decydujący wpływ na wybór leczenia. Zdarza się, że relacja terapeutyczna bywa trudna, jednak nie zwalnia to z obowiązku dopasowania najlepszego możliwego schematu leczenia akceptowalnego zarówno dla lekarza, jak i pacjenta.

Opis przypadku.
27-letni mężczyzna z rozpoznaną w 2013 roku rzutowo-remisyjną postacią SM prezentuje od początku zachorowania zespół piramidowo-móżdżkowy. Pacjent przebył nieskuteczne leczenie interferonem beta-1a, octanem glatirameru, fumaranem dimetylu oraz teryflunomidem. Poszczególne kuracje były przerywane przez chorego ze względu na działania niepożądane leków. Prezentowany opis przypadku jest przykładem wysokiej skuteczności terapii indukcyjnej i włączenia po niej leczenia eskalacyjnego.

Komentarz.
Relacja pacjent–lekarz ma kluczowe znaczenie w procesie leczenia.



Objectives.
Multiple sclerosis is the most common inflammatory-demyelinating disease of the CNS and the most common cause of disability among young people. The individualisation of therapy leads to better treatment results and makes it possible to increase compliance, i.e., the patient’s adherence to the recommendations given. Adherence, i.e., cooperation between the patient and the doctor, is equally important. The patient has a decisive influence on the choice of treatment.

Case report.
A 27-year-old man with relapsing-remitting MS diagnosed in 2013 has been presenting with pyramidal-cerebellar syndrome since the onset of the disease. The patient underwent unsuccessful treatment with interferon beta-1a, glatiramer acetate, dimethyl fumarate, and teriflunomide. Individual treatments were discontinued by the patient due to side effects of the drugs. The presented case report is an example of the high effectiveness of induction therapy followed by escalation treatment.

Conclusions.
The patient-doctor relationship is crucial in the treatment process.