Jak żyć z przewlekłą chorobą reumatyczną - rola pielęgniarki w edukacji pacjentów

Przewlekłe choroby reumatyczne, o postępującym i zróżnicowanym przebiegu, prowadzą często
do dużego stopnia niepełnosprawności i kalectwa ruchowego. Problemy pielęgnacyjne chorego
dotyczą wielu sfer życia, zaburzeń funkcjonowania układu mięśniowo-stawowego i narządów
wewnętrznych oraz wpływu choroby na psychikę pacjenta, odgrywanie ról społecznych i zawodowych.
Osoba dotknięta chorobą reumatyczną potrzebuje wsparcia i porady jak stawiać czoło
problemom życia codziennego, stresowi, cierpieniu związanemu ze schorzeniem. Choremu należy
pomóc w adaptacji do zmieniających się warunków i nauczyć różnych metod radzenia sobie
z chorobą.

Celem pracy jest przedstawienie zagadnień edukacyjnych, realizowanych przez pielęgniarkę w przygotowywaniu
chorego do samoopieki, z uwzględnieniem metod walki z bólem, stanami zaostrzenia
choroby, zniekształceniem stawów, niepożądanym działaniem farmakoterapii i przystosowaniem
chorego i środowiska do życia z kalectwem.

W pierwszym etapie postępowania pielęgniarka określa problemy zdrowotne pacjenta i istniejące
ograniczenia, wiedzę i umiejętności radzenia sobie w chorobie oraz motywację do udziału w edukacji.
Rozpoznaje również sytuację rodzinną pacjenta, możliwości uzyskania wsparcia oraz nieprofesjonalnej
pomocy i na tej podstawie ustala deficyt samoopieki i określa cele edukacyjne. W dalszym
etapie opracowuje indywidualny program edukacji, uwzględniający wiedzę na temat choroby,
zasad postępowania leczniczego, pielęgnacyjnego i rehabilitacyjnego oraz zachowań ograniczających
skutki leczenia i przewlekły, postępujący proces chorobowy.
Pacjent i rodzina, przygotowywani w procesie edukacji do samoopieki i samoobserwacji powinni być
zmotywowani do podejmowania działań profilaktycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych oraz współpracować
w ramach kompleksowego postępowania terapeutycznego.