Kardiologiczne aspekty boreliozy z Lyme

Wprowadzenie

Borelioza z Lyme (Lyme borreliosis – LB) jest obecnie najczęściej występującą na półkuli północnej chorobą zakaźną przenoszoną przez kleszcze i z uwagi na stały wzrostowy trend zachorowalności stanowi ważny problem zdrowia publicznego [1–4]. Pomimo intensywnych badań, doskonalenia metod diagnostycznych i formułowania zaleceń postępowania leczniczego choroba nadal wzbudza wiele kontrowersji oraz wątpliwości, szczególnie jej postać przewlekła.
Czynnikiem etiologicznym są spiralne bakterie Gram-ujemne z rzędu Spirochaetales (krętki) rodzaju Borrelia, wyizolowane przez Burgdorfera w 1981 r. [5]. Borrelia burgdorferi (Bb) jest drobnoustrojem beztlenowym, metabolicznie w znacznym stopniu uzależnionym od żywiciela. Gatunki chorobotwórcze o podstawowym znaczeniu dla człowieka to: Borrelia burgdorferi sensu stricto (s.s.), Borrelia garinii, Borrelia afzelii oraz prawdopodobnie Borrelia bissettii [1, 6].
Choroba charakteryzuje się szerokim spektrum wielonarządowych, często niespecyficznych objawów klinicznych, głównie skórnych, stawowych, neurologicznych i kardiologicznych. Jedynym patognomonicznym objawem boreliozy, będącym wyrazem wczesnego zakażenia miejscowego, jest tzw. rumień wędrujący (erythema migrans – EM), pojawiający się na skórze najczęściej po 3–32 dniach od ukąszenia przez zakażonego kleszcza u 60–80% chorych [1, 7, 8].
Zajęcie serca przez proces chorobowy (Lyme carditis – LC), czasem bez współistniejących objawów ze strony innych narządów, występuje u 1,5–10% zakażonych Bb w Ameryce Północnej oraz u 0,5–4% w Europie [8, 9]. Boreliozowe zapalenie serca postrzega się jako jedną z istotnych przyczyn śmiertelności w tej jednostce chorobowej [7].

Epidemiologia, etiopatogeneza i przebieg choroby

Niepokojąca jest wyraźnie wzrostowa tendencja zachorowań na boreliozę w ostatnich latach, co wiąże się z inwazją kleszczy, szerokim kręgiem naturalnych żywicieli, udziałem ptaków w rozprzestrzenianiu choroby oraz jej skuteczniejszym diagnozowaniem. Według danych statystycznych Narodowego Instytutu Zdrowia oraz raportu Głównego Inspektora Sanitarnego liczba zarejestrowanych zachorowań na boreliozę wzrosła w Polsce z 1850 w 2000 r. do 10 333 w 2009 r. i 9011 w 2010 r. Najwyższe wskaźniki zachorowań notuje się w województwach: podlaskim, warmińsko-mazurskim i opolskim, uznawanych za endemiczne. Jednak w Polsce nie ma terenów wolnych od zarażonych kleszczy; ich odsetek szacuje się na 4–22%. Metaanaliza badań...


Pełna treść artykułu...