Kotynina w moczu jako wskaźnik ekspozycji na dym tytoniowy w ocenie przebiegu klinicznego choroby Leśniowskiego-Crohna u dzieci i młodzieży – obserwacje własne

Wstęp: Wśród czynników etiopatologicznych choroby Leśniowskiego-Crohna wymienia się predyspozycje genetyczne, immunologiczne oraz czynniki środowiskowe, w tym ekspozycję na dym tytoniowy. W populacji osób dorosłych udowodniono negatywny wpływ palenia tytoniu na przebieg choroby Leśniowskiego-Crohna, odwrotną zależność wykazano w przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Istnieje niewiele doniesień dotyczących wpływu ekspozycji na dym tytoniowy na przebieg choroby Leśniowskiego-Crohna u dzieci i młodzieży.
Cel: Ocena wybranych czynników przebiegu klinicznego choroby Leśniowskiego-Crohna u dzieci i młodzieży w zależności od ekspozycji na dym tytoniowy.
Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 48 pacjentów w wieku 4–18 lat chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Ekspozycję na dym tytoniowy oceniano przez oznaczenie metabolitu nikotyny (kotyniny) w moczu. Pacjentów podzielono na następujące grupy: I – chorzy na chorobę Leśniowskiego-Crohna i z obecnością kotyniny w moczu (n=16), i II – osoby chore na chorobę Leśniowskiego-Crohna, u których nie wykazano obecności kotyniny w moczu (n=32).
Wyniki: Nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic w rozkładzie aktywności choroby w analizowanych grupach. Grupy te nie różniły się również pod względem częstości zaostrzeń w ciągu roku, hospitalizacji z powodu zaostrzenia, a także konieczności stosowania steroidoterapii i immunosupresji. Wykazano statystycznie dłuższy czas upływający od momentu wystąpienia pierwszych objawów do ustalenia rozpoznania oraz starszy wiek w momencie postawienia diagnozy u chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna eksponowanych na dym tytoniowy.
Wnioski: Narażenie na dym tytoniowy u chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna może utrudniać i opóźniać moment rozpoznania, a tym samym wdrożenia odpowiedniego leczenia. Wydaje się, że narażenie na dym tytoniowy nie wpływa na częstość nawrotów i aktywność choroby, a także na częstość stosowania steroidoterapii oraz konieczność immunosupresji u dzieci i młodzieży chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna.


Introduction: Aetiopathogenetic factors of Crohn’s disease include genetic, autoimmunological and environmental ones. One of the significant environmental factors that modify the course of the disease is exposure to cigarette smoke. In adults, smoking carries a higher risk of occurrence and aggravation of Crohn’s disease. An opposite effect appears in ulcerative colitis.
Aim: To analyse selected parameters of the clinical course of Crohn’s disease in children and adolescents in view of exposure to cigarette smoke.
Material and methods: 48 patients aged 4 to 18 with Crohn’s disease were qualified for the test. Exposure to cigarette smoke was assessed by determination of nicotine metabolite (cotinine) in the patients’ urine. Two groups of subjects were distinguished: group I – patients with Crohn’s disease with a positive result; group II – patients with Crohn’s disease with a negative result.
Results: There is no significant difference in activity of the disease, hospitalizations, the frequency of steroid therapy and immunosuppression between the two groups of patients. Statistically longer time from the moment of the first symptoms to diagnosis and older age at the moment of diagnosis in patients with Crohn’s disease exposed to tobacco smoke were found.
Conclusions: On the basis of the examinations and statistical analysis it was concluded that exposure to cigarette smoke among paediatric patients with Crohn’s disease may hinder and retard the time of making a diagnosis and, therefore, implementation of adequate treatment. It seems that tobacco smoke exposure does not influence the incidence of aggravation and disease activity or the incidence of steroid therapy and necessity of immunosuppression in children and adolescents with Crohn’s disease.