Krztusiec u dorosłych

Krztusiec wciąż jest jedną z najsłabiej kontrolowanych chorób zakaźnych, którym można zapobiegać za pomocą szczepień. W ostatnich latach sytuacja epidemiologiczna krztuśca w Polsce uległa istotnym zmianom. Obserwujemy przesunięcie zachorowań z populacji najmłodszych na starsze grupy wiekowe – obecnie najczęściej na krztusiec chorują nastolatki oraz osoby dorosłe. Krztusiec u dorosłych jest często zbyt późno wykrywany, głównie z powodu skąpych i bardzo niespecyficznych objawów, które przypominają przeziębienie lub grypę. Ta sytuacja jest wynikiem między innymi: zanikającej odporności poszczepiennej w miarę upływu czasu po szczepieniu, stałej obecności drobnoustroju chorobotwórczego w populacji, wysokiej zakaźności, przenoszenie zakażenia na najmłodszych od niekompletnie zaszczepionych opiekunów i osób z najbliższego otoczenia oraz odmowy szczepień. Szczepienia przeciw krztuścowi według obowiązującego kalendarza szczepień (obowiązkowe oraz zalecane) nadal są jedyną skuteczną strategią ograniczania liczby zachorowań w populacji, a aktualna sytuacja epidemiologiczna wskazuje na potrzebę szczepień przypominających osób dorosłych.