Lenwatynib – postęp w leczeniu nawrotowego raka tarczycy?
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 09.03.2015
Źródło: N Engl J Med. 2015;372:621-630
Amerykańska Agencja Żywności i Leków (ang. Food and Drug Agency) zarejestrwała lenwatynib (Lenvima, Eisai) jako nową opcję terapeutyczną w leczeniu opornego zróżnicowanego raka tarczycy (ang. differentiated thyroid cancer, DTC), w którym do progresji choroby doszło pomimo zastosowania terapii jodem radioaktywnym.
Lenwatynib został zarejestrowany dwa miesiące wcześniej, w tym samym tygodniu, w którym opublikowano wyniki głównego badania, które stanowiło podstawę rejestracji (N Engl J Med. 2015;372:621-630).
Lenwatynib jest drugim zarejestrowanym lekiem dla tej populacji chorych. Pierwszy, sorafenib (Nexavar, Bayer), zarejestrowany został w listopadzie 2013 roku. Oba leki są doustnymi inhibitorami kinazy tyrozynowej.
Opcje terapeutyczne dla chorych na nawrotowego raka tarczycy są bardzo ograniczone. Jak podkreślają badacze w chwili obecnej dysponujemy dwoma lekami, dla których wykazano wyraźną korzyść w dużych badaniach klinicznych 3. fazy.
Zróżnicowany rak tarczycy jest najczęstszym jego typem, stanowiącym 95% przypadków wszystkich raków tarczycy. Większość chorych odpowiada dobrze na leczenie, ale u około 10% rozwija się oporność na leczenie. Według szacunków National Cancer Institute w 2014 roku u około 62,980 Amerykanów rozpoznano raka tarczycy a 1890 zmarło z tego powodu.
Badaniem, na podstawie którego zarejestrowano lenwatynib u chorych na DTC było badanie SELECT, którego wyniki zaprezentowane zostały podczas konferencji American Society of Clinical Oncology (ang. ASCO) w 2014 roku.
Do badania SELECT włączono 392 chorych, u których doszło do progresji choroby po leczeniu jodem radioaktywnym. Chorych losowo przydzielono do grupy otrzymującej lenwatynib bądź placebo. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (ang. progression-free survival, PFS) i wynosił on 18,3 miesiąca u chorych leczonych lenwatynibem w porównaniu do 3,6 miesiąca w ramieniu z placebo (HR, 0,21; 99% CI, 0,14 – 0,31; P < 0,001). Dodatkowo wykazano redukcję wielkości guza u 65% chorych leczonych lenwatynibem w porównaniu do 2% otrzymujących placebo. Ponieważ badanie było odślepione, chorzy losowo przydzieleni do grupy leczonej placebo po progresji choroby otrzymywali lenwatynib, a wysoki odsetek crossover jest przyczyną spodziewanego braku różnicy w czasie przeżycia całkowitego (ang. overall survival) u chorych w obu ramionach badania.
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi u chorych leczonych lenwatynibem było nadciśnienie tętnicze, zmęczenie, biegunka, bóle stawów/mięśni, zmniejszenie apetytu i masy ciała, nudności, zapalenie jamy ustnej, bóle głowy, wymioty, białkomocz, erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa oraz bóle brzucha. Wykazano również, że lenwatynib może powodować ciężkie zdarzenia niepożądane, takie jak niewydolność serca, zdarzenia zakrzepowo-zatorowe, hepatotoksyczność, niewydolność lub zaburzenia funkcjonowania nerek, perforacje i przetoki przewodu pokarmowego, wydłużenie odcinka QT, hipokalcemię, krwawienie, odwracalną tylną leukoencefalopatię, ryzyko dla nienarodzonego dziecka, jeśli kobieta zajdzie w ciążę podczas stosowania leku oraz supresję produkcji hormonów tyreotropowych.
Lenwatynib oczekuje na rejestrację w Europie, a sponsor prowadzi badania kliniczne z zastosowaniem lenwatynibu w raku nerki, wątroby i w niedrobnokomórkowym raku płuca.
Lenwatynib jest drugim zarejestrowanym lekiem dla tej populacji chorych. Pierwszy, sorafenib (Nexavar, Bayer), zarejestrowany został w listopadzie 2013 roku. Oba leki są doustnymi inhibitorami kinazy tyrozynowej.
Opcje terapeutyczne dla chorych na nawrotowego raka tarczycy są bardzo ograniczone. Jak podkreślają badacze w chwili obecnej dysponujemy dwoma lekami, dla których wykazano wyraźną korzyść w dużych badaniach klinicznych 3. fazy.
Zróżnicowany rak tarczycy jest najczęstszym jego typem, stanowiącym 95% przypadków wszystkich raków tarczycy. Większość chorych odpowiada dobrze na leczenie, ale u około 10% rozwija się oporność na leczenie. Według szacunków National Cancer Institute w 2014 roku u około 62,980 Amerykanów rozpoznano raka tarczycy a 1890 zmarło z tego powodu.
Badaniem, na podstawie którego zarejestrowano lenwatynib u chorych na DTC było badanie SELECT, którego wyniki zaprezentowane zostały podczas konferencji American Society of Clinical Oncology (ang. ASCO) w 2014 roku.
Do badania SELECT włączono 392 chorych, u których doszło do progresji choroby po leczeniu jodem radioaktywnym. Chorych losowo przydzielono do grupy otrzymującej lenwatynib bądź placebo. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (ang. progression-free survival, PFS) i wynosił on 18,3 miesiąca u chorych leczonych lenwatynibem w porównaniu do 3,6 miesiąca w ramieniu z placebo (HR, 0,21; 99% CI, 0,14 – 0,31; P < 0,001). Dodatkowo wykazano redukcję wielkości guza u 65% chorych leczonych lenwatynibem w porównaniu do 2% otrzymujących placebo. Ponieważ badanie było odślepione, chorzy losowo przydzieleni do grupy leczonej placebo po progresji choroby otrzymywali lenwatynib, a wysoki odsetek crossover jest przyczyną spodziewanego braku różnicy w czasie przeżycia całkowitego (ang. overall survival) u chorych w obu ramionach badania.
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi u chorych leczonych lenwatynibem było nadciśnienie tętnicze, zmęczenie, biegunka, bóle stawów/mięśni, zmniejszenie apetytu i masy ciała, nudności, zapalenie jamy ustnej, bóle głowy, wymioty, białkomocz, erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa oraz bóle brzucha. Wykazano również, że lenwatynib może powodować ciężkie zdarzenia niepożądane, takie jak niewydolność serca, zdarzenia zakrzepowo-zatorowe, hepatotoksyczność, niewydolność lub zaburzenia funkcjonowania nerek, perforacje i przetoki przewodu pokarmowego, wydłużenie odcinka QT, hipokalcemię, krwawienie, odwracalną tylną leukoencefalopatię, ryzyko dla nienarodzonego dziecka, jeśli kobieta zajdzie w ciążę podczas stosowania leku oraz supresję produkcji hormonów tyreotropowych.
Lenwatynib oczekuje na rejestrację w Europie, a sponsor prowadzi badania kliniczne z zastosowaniem lenwatynibu w raku nerki, wątroby i w niedrobnokomórkowym raku płuca.
