Migotanie przedsionków – wybrane aspekty diagnostyki i postępowania farmakologicznego

Migotanie przedsionków (AF) jest najczęstszym nadkomorowym zaburzeniem rytmu serca. Powoduje wiele poważnych zagrożeń dla zdrowia i życia, m.in. zwiększa ryzyko wystąpienia udaru mózgu i innych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych, rozwoju kardiomiopatii tachyarytmicznej i w efekcie niewydolności serca. W postępowaniu u pacjentów z AF kluczową rolę odgrywa odpowiednio prowadzona farmakoterapia. W ramach terapii przeciwkrzepliwej aktualnie najczęściej włączanymi lekami są preparaty z grupy doustnych leków przeciwkrzepliwych niebędących antagonistami witaminy K (NOAC). Spośród nich na polskim rynku dostępne są preparaty apiksabanu, dabigatranu oraz rywaroksabanu. Gdy pacjent nie może stosować tych leków lub ma wskazania do stosowania doustnych antykoagulantów będących antagonistami witaminy K (VKA), wykorzystuje się warfarynę lub acenokumarol. W celu zapobiegania występowaniu AF lub przerywania napadów arytmii stosuje są leki przeciwarytmiczne z różnych klas, np. z klasy Ic (propafenon, flekainid), z klasy III (amiodaron, sotalol). Innym rozwiązaniem, wykorzystywanym u chorych z utrwalonym AF, jest kontrola częstotliwości akcji serca, głównie za pomocą leków z klasy II – β-adrenolityków.

Atrial fibrillation (AF) is the most prevalent supraventricular heart rhythm disorder. AF poses various serious health and life-threatening risks, including an elevated risk of stroke and other thromboembolic events, the development of tachyarrhythmic cardiomyopathy, and heart failure. Appropriate pharmacotherapy plays a crucial role in the effective management of patients with AF. Currently, non-vitamin K antagonist oral anticoagulants (NOACs) such as apixaban, dabigatran, and rivaroxaban are commonly prescribed as part of anticoagulant therapy. In cases where patients are unable to take these drugs or require vitamin K antagonist oral anticoagulants (VKAs), warfarin or acenocoumarol are recommended. Antiarrhythmic drugs from various groups, including group Ic (propafenone, flecainide) and group III (amiodarone, sotalol), are utilized to prevent AF attacks or interrupt arrhythmic episodes. Additionally, controlling heart rate in patients with established AF is often achieved with beta-blockers, which belong to group II drugs.