NAFLD a ryzyko cukrzycy typu 2 u osób bez nadwagi
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 31.07.2015
Źródło: Liver Int. 2015 Jul 14. doi: 10.1111/liv.12912. [Epub ahead of print] The impact of nonalcoholic fatty liver disease on incident type 2 diabetes mellitus in non-overweight individuals. Fukuda T, Hamaguchi M, Kojima T, et al.
Na łamach czasopisma Liver International ukazała się ciekawa praca, której celem była ocena wpływu niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby (ang. non-alcoholic fatty liver disease – NAFLD) na ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 u osób bez współwystępowania nadwagi czy otyłości.
Badanie miało charakter retrospektywny i objęło swym zakresem 4629 uczestników, których okres obserwacji był dłuższy niż 10 lat. NAFLD rozpoznawano na podstawie badania ultrasonograficznego jamy brzusznej oraz specjalnie skonstruowanego kwestionariusza. Za punkt odcięcia, powyżej którego definiowano nadwagę, uznano BMI powyżej lub równe 23 kg/m2.
W średnim okresie obserwacji wynoszącym 12.8 lat, u 351 (7,6%) rozwinęła się cukrzyca typu 2. Częstość występowania tej choroby wyniosła 3,2% u osób prawidłowym BMI bez współwystępowania NAFLD, co było wynikiem mniejszym niż w analogicznej grupie osób z NAFLD – 14,4%. Natomiast u osób z BMI > 23 kg/m2 liczby te prezentowały się następująco: 8% u osób bez NAFLD i 26,4% osób z NAFLD. Także ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2, mierzone oceną współczynnika hazard ratio (HR) było istotnie wyższe u pacjentów z prawidłowym BMI, ale u których rozpoznawano NAFLD, w porównaniu do chorych z podwyższonym BMI bez NAFLD oraz w porównaniu do osób bez nadwagi czy otyłości i bez współistnienia NAFLD.
Autorzy wnioskują, że NAFLD stanowi istotny czynnik ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2 także u pacjentów z prawidłowym BMI. Stąd też samo rozpoznanie NAFLD, nawet jeśli nie stwierdza się klasycznego i typowego czynnika ryzyka dla cukrzycy typu 2 – czyli nadmiernej masy ciała, powinien wzmóc czujność diagnostyczną lekarzy w celu wczesnego wykrywania zaburzeń gospodarki węglowodanowej u tej grupy chorych.
W średnim okresie obserwacji wynoszącym 12.8 lat, u 351 (7,6%) rozwinęła się cukrzyca typu 2. Częstość występowania tej choroby wyniosła 3,2% u osób prawidłowym BMI bez współwystępowania NAFLD, co było wynikiem mniejszym niż w analogicznej grupie osób z NAFLD – 14,4%. Natomiast u osób z BMI > 23 kg/m2 liczby te prezentowały się następująco: 8% u osób bez NAFLD i 26,4% osób z NAFLD. Także ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2, mierzone oceną współczynnika hazard ratio (HR) było istotnie wyższe u pacjentów z prawidłowym BMI, ale u których rozpoznawano NAFLD, w porównaniu do chorych z podwyższonym BMI bez NAFLD oraz w porównaniu do osób bez nadwagi czy otyłości i bez współistnienia NAFLD.
Autorzy wnioskują, że NAFLD stanowi istotny czynnik ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2 także u pacjentów z prawidłowym BMI. Stąd też samo rozpoznanie NAFLD, nawet jeśli nie stwierdza się klasycznego i typowego czynnika ryzyka dla cukrzycy typu 2 – czyli nadmiernej masy ciała, powinien wzmóc czujność diagnostyczną lekarzy w celu wczesnego wykrywania zaburzeń gospodarki węglowodanowej u tej grupy chorych.
Przegląd Gastroenterologiczny
