NOVEL METHODS IN THE DIAGNOSTICS AND THERAPY
Direct transport of patients with acute myocardial infarction to cathlab bypassing the nearest hospital following teletransmission of ECG – lessons from pilot project in Mazowsze region

Założenia teoretyczne
Pod koniec 2003 r., w dokumencie przygotowanym za zamówienie ministra zdrowia, niżej podpisani stworzyli koncepcję dalszego rozwoju inwazyjnego leczenia pacjentów z ostrym zawałem serca w Polsce, opartą na 2 elementach:
• docelowo całodobowy dyżur hemodynamiczny powinien być pełniony we wszystkich pracowniach hemodynamicznych,
• dotychczasowy model transportu pacjenta z podejrzeniem zawału bez diagnostyki do najbliższego szpitala i ewentualnego transportu między szpitalami po potwierdzeniu rozpoznania w EKG wykonanym na izbie przyjęć (transport dwuetapowy) powinien zostać zastąpiony bezpośrednim transportem pacjenta do pracowni hemodynamicznej po potwierdzeniu rozpoznania już w karetce R (ryc. 1.)

Celem zaproponowanej reorganizacji systemu leczenia pacjentów z zawałem serca jest umożliwienie dostępu do leczenia inwazyjnego jak największej grupie pacjentów, przy jak najmniejszym opóźnieniu wykonania zabiegu (ryc. 2.).

Zaproponowano wyposażenie karetek w możliwość wykonania 12-odprowadzeniowego EKG i jego przesłania przez telefon komórkowy celem konsultacji do najbliższej pracowni hemodynamicznej. Wykonanie EKG i konsultacja na odległość (telekonsultacja) mają zapobiec niepotrzebnemu przewożeniu do ośrodka kardiologii interwencyjnej chorych niewymagających natychmiastowego wykonania koronarografii. Możliwość bezpośredniego transportu chorych z zawałem do pracowni hemodynamicznej powinna przynieść następujące korzyści:
1) skrócenie czasu od pierwszego kontaktu medycznego (przyjazd karetki R do pacjenta) do udrożnienia tętnicy odpowiedzialnej za zawał,
2) większa dostępność najskuteczniejszej metody leczenia zawału, jaką jest pierwotna angioplastyka wieńcowa (primary percutaneous coronary intervention, pPCI) dla chorych spoza najbliższego sąsiedztwa dyżurującej pracowni hemodynamicznej,
3) ułatwienie dostępu do pPCI chorym w ciężkim stanie (uniknięcie trudnej decyzji o drugim etapie transportu chorego w ciężkim stanie, już znajdującego się w szpitalu rejonowym).

Było jasne, że przedstawiona teoretyczna koncepcja zmiany funkcjonującego w Polsce systemu opieki przedszpitalnej nad pacjentem z zawałem serca wymaga sprawdzenia w praktyce w postaci programu pilotażowego, który przy zaangażowaniu stosunkowo niedużych środków pozwoli na ocenę faktycznych skutków zmiany systemu.
Sposób uruchomienia programu pilotażowego...


View full text...