Niwolumab nowym standardem leczenia chorych na czerniaka
Autor: Marta Koblańska
Data: 06.11.2017
Źródło: New England Journal of Medicine/KS
W New England Journal of Medicine opublikowano wyniki badania CheckMate 238, przedstawione w trakcie tegorocznego kongresu European Society for Medical Oncology (ESMO) w Madrycie (LBA8_PR), wskazujące na statystycznie istotną poprawę przeżycia wolnego od nawrotu choroby po zastosowaniu niwolumabu w porównaniu z ipilimumabem zgodnie z rejestracją amerykańskiej agencji Żywności i Leków Food and Drug Administration, FDA] będący obecnie standardem leczenia chorych na czerniaka w stopniu III po resekcji chirurgicznej) u chorych na czerniaka w III/IV stopniu zaawansowania, z wysokim ryzykiem nawrotu.
Do badania włączono 906 chorych w wieku 15 lat lub starszych po całkowitej resekcji czerniaka w stadium IIIb (34%), IIIc (47%) lub IV (19%), których przydzielano losowo do grupy leczonej niwolumabem w dawce 3 mg/kg co 2 tygodnie lub ipilimumabem w dawce 10 mg/kg, co 3 tygodnie, 4 dawki, a następnie co 12 tygodnie do roku.
Badanie zakończono wcześniej niż planowano, po uzyskaniu wyraźnych dowodów na korzyści z leczenia niwolumabem. Po okresie obserwacji wynoszącym 18,5 miesiąca leczenie niwolumabem zmniejszało ryzyko nawrotu choroby o 35% w porównaniu z ipilimumabem (współczynnik ryzyka [hazard ratio, HR] 0,65; 95% CI, 0,51–0,.83). Odsetek chorych bez nawrotu po 18 miesiącach wyniósł 66,4% w porównaniu z 52,7% w grupie leczonej ipilimumabem (p <0,0001).
W analizie podgrup wyodrębnionych w zależności od ekspresji PD-L1 odnotowano podobne wyniki, wskazujące na korzyści z leczenia niwolumabem.
Dodatkowo u chorych przydzielonych do grupy leczonej niwolumabem odnotowano poprawę bezpieczeństwa terapii. Związane z leczeniem działania niepożądane 3. lub 4. stopnia wystąpiły u 14% chorych leczonych niwolumabem i 46% chorych leczonych ipilimumabem. Tylko u 10% chorych leczonych niwolumabem przerwano leczenie z powodu działań niepożądanych w porównaniu z 43% chorych w grupie otrzymującej ipilimumab.
Podsumowując badacze podkreślili, że po raz pierwszy wykazano przewagę któregoś z leków ukierunkowanych na PD-1 w leczeniu adiuwantowym, a z uwagi na mniejszą toksyczność podawanie niwolumabu w tym wskazaniu jest łatwiejsze niż leczenie ipilimumabem.
Badanie zakończono wcześniej niż planowano, po uzyskaniu wyraźnych dowodów na korzyści z leczenia niwolumabem. Po okresie obserwacji wynoszącym 18,5 miesiąca leczenie niwolumabem zmniejszało ryzyko nawrotu choroby o 35% w porównaniu z ipilimumabem (współczynnik ryzyka [hazard ratio, HR] 0,65; 95% CI, 0,51–0,.83). Odsetek chorych bez nawrotu po 18 miesiącach wyniósł 66,4% w porównaniu z 52,7% w grupie leczonej ipilimumabem (p <0,0001).
W analizie podgrup wyodrębnionych w zależności od ekspresji PD-L1 odnotowano podobne wyniki, wskazujące na korzyści z leczenia niwolumabem.
Dodatkowo u chorych przydzielonych do grupy leczonej niwolumabem odnotowano poprawę bezpieczeństwa terapii. Związane z leczeniem działania niepożądane 3. lub 4. stopnia wystąpiły u 14% chorych leczonych niwolumabem i 46% chorych leczonych ipilimumabem. Tylko u 10% chorych leczonych niwolumabem przerwano leczenie z powodu działań niepożądanych w porównaniu z 43% chorych w grupie otrzymującej ipilimumab.
Podsumowując badacze podkreślili, że po raz pierwszy wykazano przewagę któregoś z leków ukierunkowanych na PD-1 w leczeniu adiuwantowym, a z uwagi na mniejszą toksyczność podawanie niwolumabu w tym wskazaniu jest łatwiejsze niż leczenie ipilimumabem.
