Normowanie pracy pielęgniarek a zapotrzebowanie na opiekę pielęgniarską w lecznictwie stacjonarnym na Białorusi

Wstęp. Zainteresowanie problematyką normowania pracy, oceny zapotrzebowania na opiekę pielęgniarską
oraz efektywnego wykorzystania kadry pielęgniarskiej w zakładach opieki zdrowotnej
na Białorusi wzrasta w warunkach wzmożonego zapotrzebowania na świadczenia zdrowotne połączonego
z ograniczonymi możliwościami ich realizacji, ze względów przede wszystkim ekonomicznych.

Cel pracy. Celem badań było ustalenie kierunków zmian w normowaniu i organizacji pracy
pielęgniarek w lecznictwie stacjonarnym jako podstawy zmniejszenia różnicy między oczekiwaną
(zapotrzebowaniem na opiekę pielęgniarską) a rzeczywiście świadczoną opieką pielęgniarską.

Materiał i metody. Badania zostały przeprowadzone w trzech szpitalach wojewódzkich Białorusi.
Opracowana propozycja metodologiczna ujawniła nie tylko wady i zalety przyjętych metod, ale
wskazała także kierunki zmian w dążeniu do maksymalnego zapewnienia merytorycznego charakteru
świadczonych usług pielęgniarskich w stosunku do potrzeb pacjentów.

Wyniki i wnioski. Stosowany aktualnie system normowania pracy pielęgniarek w lecznictwie
stacjonarnym na Białorusi, ustalający normy zatrudniania pielęgniarek w stosunku do liczby łóżek, nie
uwzględnia zapotrzebowania na opiekę pielęgniarską. Powoduje to bardzo duże zróżnicowanie
w czasie zarówno nominalnym, jak i dyspozycyjnym pracy pielęgniarek, przypadającym średnio
na jednego pacjenta w ciągu doby.
Niezbędne jest ustalenie i przyjęcie nowych zasad normowania pracy pielęgniarek, które powinny
być oparte na ocenie zapotrzebowania na opiekę pielęgniarską.