Nowe dane: Włączenie leków obniżających stężenie kwasu moczowego u chorych z ostrym epizodem dny moczanowej
Redaktor: Anna Soboń
Data: 08.12.2020
Źródło: Ruixia Sun, Jie Lu, Hui Li et al. Evaluation of febuxostat initiation during an acute gout attack: A prospective, randomized clinical trial. Joint Bone Spine 87 (2020) 461–466.
Opracowała: Marta Madej
Opracowała: Marta Madej
Dna moczanowa stanowi najczęstszą przyczynę zapalenia stawów w populacji mężczyzn powyżej 40 roku życia. W terapii hyperurykemii, najczęściej stosowanymi lekami są inhibitory oksydazy ksantynowej – allopurynol i febuxostat. Zgodnie z obowiązującymi zaleceniami, miedzy innymi EULAR (European League Against Rheumatism), leczenie inhibitorami oksydazy ksantynowej należy rozpoczynać po ustąpieniu ostrego epizodu dny (zwykle ok. 2 tygodnie). Postępowanie takie, ma na celu prewencję zbyt gwałtownego obniżenia stężenia kwasu moczowego w surowicy i przebudowy depozytów tkankowych kwasu moczowego (tophi), a tym samym pogorszenie przebiegu ostrej fazy choroby.
Nowych informacji dostarcza badanie chińskich naukowców, którzy oceniali wpływ febuxostatu włączanego we wczesnym okresie ostrego ataku dny, na przebieg choroby. Ze względu na większą częstość występowania allelu genu HLA-B*5801 w populacji azjatyckiej (którego obecność zwiększa ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji nadwrażliwości na allopurynol), lekiem preferowanym jest febuxostat.
12-tygodniowe prospektywne, randomizowane badanie kliniczne zakończyło 52 chorych z ostrym atakiem dny, których przydzielono losowo do jednego z dwóch ramion badania: w pierwszym stosowano febuxostat w dawce 40mg/d od początku ostrego epizodu, w drugim lek w tej samej dawce stosowano po ustąpieniu ostrego epizodu (tzw. grupa kontrolna). U wszystkich równocześnie stosowano leki przeciwzapalne i przeciwbólowe. Badanie nie wykazało istotnych różnic w nasileniu dolegliwości bólowych (ocena na podstawie wizualnej skali analogowej) w okresie pierwszych 14 dni od początku choroby. Odnotowano natomiast znaczące zmniejszenie stężenia kwasu moczowego w surowicy już w pierwszych 2 tygodniach od włączenia febuxostatu. Wczesne włączenie leku nie wpłynęło znacząco na zmniejszenie stężenia parametrów zapalnych w przebiegu ostrego epizodu (białko C-reaktywne, OB, TNF alfa, IL-1beta), jak również częstość kolejnych ostrych epizodów dny w analizowanym okresie czasu. Częstość nawrotów ostrego epizodu w pierwszych 12 tygodniach wynosiła 10,7% w grupie badanej i 20,8% w grupie kontrolnej (różnice nieistotne statystycznie). Terapia febuxostatem była dobrze tolerowana. W trakcie leczenia obserwowano zwiększenie transaminaz o łagodnym nasileniu (4/52) oraz pogorszenie funkcji nerek u jednego chorego (eGFR < 60 mL/min), poza tym bez istotnych zdarzeń niepożądanych.
Wnioski z badania wnoszą głos do dyskusji dotyczącej rozpoczynania terapii obniżającej stężenie kwasu moczowego. Przedstawione wyniki obserwacji wskazują, że wczesne dołączenie inhibitora oksydazy ksantynowej może skutkować szybszym obniżeniem stężeń kwasu moczowego w surowicy, przy braku istotnych działań niepożądanych.
12-tygodniowe prospektywne, randomizowane badanie kliniczne zakończyło 52 chorych z ostrym atakiem dny, których przydzielono losowo do jednego z dwóch ramion badania: w pierwszym stosowano febuxostat w dawce 40mg/d od początku ostrego epizodu, w drugim lek w tej samej dawce stosowano po ustąpieniu ostrego epizodu (tzw. grupa kontrolna). U wszystkich równocześnie stosowano leki przeciwzapalne i przeciwbólowe. Badanie nie wykazało istotnych różnic w nasileniu dolegliwości bólowych (ocena na podstawie wizualnej skali analogowej) w okresie pierwszych 14 dni od początku choroby. Odnotowano natomiast znaczące zmniejszenie stężenia kwasu moczowego w surowicy już w pierwszych 2 tygodniach od włączenia febuxostatu. Wczesne włączenie leku nie wpłynęło znacząco na zmniejszenie stężenia parametrów zapalnych w przebiegu ostrego epizodu (białko C-reaktywne, OB, TNF alfa, IL-1beta), jak również częstość kolejnych ostrych epizodów dny w analizowanym okresie czasu. Częstość nawrotów ostrego epizodu w pierwszych 12 tygodniach wynosiła 10,7% w grupie badanej i 20,8% w grupie kontrolnej (różnice nieistotne statystycznie). Terapia febuxostatem była dobrze tolerowana. W trakcie leczenia obserwowano zwiększenie transaminaz o łagodnym nasileniu (4/52) oraz pogorszenie funkcji nerek u jednego chorego (eGFR < 60 mL/min), poza tym bez istotnych zdarzeń niepożądanych.
Wnioski z badania wnoszą głos do dyskusji dotyczącej rozpoczynania terapii obniżającej stężenie kwasu moczowego. Przedstawione wyniki obserwacji wskazują, że wczesne dołączenie inhibitora oksydazy ksantynowej może skutkować szybszym obniżeniem stężeń kwasu moczowego w surowicy, przy braku istotnych działań niepożądanych.
