Ozanimod w indukcji remisji choroby Leśniowskiego-Crohna

Badanie miało charakter badania klinicznego fazy drugiej, jednak nie stworzono grupy kontrolnej. Wszyscy uczestnicy otrzymywali przez 7 dni coraz większe dawki ozanimodu, a przez kolejne 11 tygodni przyjmowali 1 mg ozanimodu. Pierwszorzędowym punktem końcowym była zmiana aktywności choroby w badaniu endoskopowym oceniana za pomocą punktacji Simple Endoscopic Score for Crohn's Disease (SES-CD) po dwunastu tygodniach.

W sumie włączono 69 pacjentów. Średnia zmiana w punktacji SES-CD wyniosła -2,2 ± 6,0. Łącznie 16 (23,2%) pacjentów uzyskało odpowiedź w endoskopii. Remisję kliniczną ocenianą według wskaźnika Crohn's Disease Activity Index uzyskało 27 (39,1%) pacjentów, a znaczny spadek aktywności choroby (zmiana o więcej niż 100 punktów) osiągnęło 39 (56,5%) pacjentów. U 18 (26%) pacjentów doszło do zaostrzenia choroby, a u dwóch (3%) doszło do rozwoju ropnia w obrębie jamy brzusznej.

Zastosowanie ozanimodu było związane z poprawą u części pacjentów z umiarkowaną lub ciężką chorobą Leśniowskiego-Crohna. Główną wadą badania był brak grupy kontrolnej, jednak w rozpoczętym badaniu klinicznym trzeciej fazy kontrolą dla ozanimodu jest placebo.