Ultrasound examinations in comparison with single X-ray absorptiometry in the diagnostics of osteoporosis

Wstęp
Osteoporoza jest uogólnioną chorobą metaboliczną kości, cechującą się niską masą i gęstością kości oraz upośledzoną mikroarchitekturą tkanki kostnej, czego następstwem jest zmniejszona mechaniczna wytrzymałość kości i zwiększone zagrożenie złamaniami. Osteoporoza stanowi istotny problem zdrowotny i socjoekonomiczny w starzejących się społeczeństwach krajów uprzemysłowionych. Badania densytometryczne umożliwiające ilościową ocenę tkanki kostnej są przydatne w rozpoznawaniu osteoporozy i monitorowaniu leczenia, gdyż obniżona gęstość kości w największym stopniu determinuje zagrożenie złamaniami. Ubytek tkanki kostnej postępujący od uzyskania szczytowej masy kostnej ulega znacznemu przyspieszeniu w okresie menopauzy i w innych sytuacjach nasilających resorpcję kości, prowadzących do osteoporozy [1, 2]. Podstawowym badaniem służącym do rozpoznawania osteoporozy jest badanie metodą absorpcjometrii promieniowania rentgenowskiego o dwóch różnych energiach (Dual-Energy X-Ray Absorptiometry – DXA) [3]. Do celów przesiewowych i pośredniej oceny jakości kości przydatne są badania metodami absorpcjometrii promieniowania rentgenowskiego o jednej energii (Single-Energy X-Ray Absorptiometry – SXA), a także ilościowej ultrasonografii (Quantitative Ultrasound – QUS), która odzwierciedla cechy jakościowe i ilościowe kości. Badanie metodą SXA stosuje się do oceny szkieletu obwodowego (przedramię), a metodą QUS można badać w zasadzie wszystkie kości. Najczęściej dokonywany jest pomiar transmisji fali ultradźwiękowej w kości piętowej lub nasadach dystalnych paliczków proksymalnych dłoni, możliwa jest także pośrednia ocena szkieletu w oparciu o badanie grubości skóry [4–7]. Metoda ta opiera się na następujących założeniach: struktury podtrzymujące i wypełniające skóry i kości pochodzą ze wspólnego źródła, a mianowicie z mezodermy; obie tkanki zawierają kolagen typu 1; grubość skóry podobnie jak gęstość kości, zmniejsza się wraz z upływem lat równolegle do zmniejszenia się zawartości kolagenu typu 1 [7, 8]. Metody QUS mogą być wykorzystywane w monitorowaniu terapii, są także użyteczne w ocenie zmian w obrębie szkieletu, które powstają jako następstwo zaburzeń hormonalnych i metabolicznych, czy polekowych [9–11]. Badanie jest wygodne, nie wymaga specjalnego przygotowania i nie wiąże się z żadnym obciążeniem badanych osób. Dodatkową zaletą metody jest względnie niska cena i niewielkie rozmiary urządzenia, a wady to przede wszystkim brak jednoznacznego określenia, jakie cechy tkanki kostnej badamy oraz brak możliwości badania szkieletu osiowego [6, 12].


Cel
Celem pracy była ocena przydatności badań metodami ultradźwiękowymi przy pomocy trzech różnych aparatów w porównaniu z badaniem metodą absorpcjometrii promieniowania rentgenowskiego o jednej energii (SXA) w grupie kobiet.

Materiał i metody
Przebadano 38 kobiet w wieku od 43 do 80 lat (średnia 57±8,9 lat). Charakterystykę badanych osób (wiek, wiek menopauzy, wzrost, masa ciała) przedstawiono w tab. I. Badania przeprowadzono przy pomocy trzech różnych aparatów ultradźwiękowych i osteodensytometru DTX-100. Aparatem Sonic 1200 (IGEA, Carpi, Włochy) badano nasady dalsze paliczków proksymalnych II do V ręki prawej. Wynik końcowy jest średnią z 4 pomiarów. Aparat mierzy zależną od amplitudy prędkość fali ultradźwiękowej (Amplitude-dependent Speed of Sound – Ad-SoS, wyrażoną w m/s). Średnia wartość czterech pomiarów jest automatycznie porównywana z odpowiednią do wieku i płci wartością referencyjną zdrowych osób, ustaloną na podstawie szerokich badań populacyjnych.
Badanie aparatem Achilles (Lunar Co., Madison WI, USA) ocenia szybkość przechodzenia (Speed of Sound – SOS w m/s) fali ultradźwiękowej o częstotliwości od 200 do 1 000 kHz, emitowanej przez jedną z głowic, przechodzącej przez zanurzoną w wodzie piętę i trafiającej do głowicy odbiorczej, oraz szerokopasmowe tłumienie ultradźwięków (Broadband Ultrasound Attenuation – BUA wyrażone w dB/MHz). Wartości SOS i BUA umożliwiają obliczenie współczynnika wytrzymałości Stiffness (SI). Aparat Osteoson D III (Minhorst, Rotenburg, RFN) ocenia grubość skóry na wewnętrznej stronie ramienia ok. 10 cm powyżej dołu łokciowego i pośrednio zawartość w niej kolagenu typu 1. W tej metodzie wykorzystuje się ultradźwięki o częstotliwości 0,1–33 MHz, używając głowicy o częstotliwości znamionowej 20–25 MHz, o szerokości pasma 8 MHz. Na podstawie pojedynczego badania dokonanego na powierzchni skóry ok. 2 cm2, przedstawionego w postaci obrazu w dwóch projekcjach A i B, analizowanego w 128 pomiarach, aparat dokonuje obliczenia uśrednionej rzeczywistej grubości skóry z dokładnością do 0,01 mm. Następnie wynik podlega analizie komputerowej w oparciu o wartości prawidłowe dla danej grupy wiekowej. Badanie metodą SXA (aparat Osteometer DTX-100, Osteometer A/S, Rodovre, Dania) – niedominujące przedramię badanej zanurzone jest w wodzie, która stanowi ekwiwalent tkanki miękkiej. Źródło promieniowania RTG emituje energię 29 keV. Aparat umożliwia pomiar zawartości minerałów kości (Bone Mineral Content – BMC wyrażoną w g) oraz gęstości minerałów kości (Bone Mineral Density– BMD wyrażoną w g/cm2) kości łokciowej i promieniowej w odcinku dystalnym i ultradystalnym. Wyniki są także podawane w odsetku wartości szczytowej i należnej do wieku, oraz przedstawiane jako T-score i Z-score. Analiza statystyczna została przeprowadzona przy pomocy programu Statistica for Windows. Różnice badanych zmiennych określano przy pomocy testu t-Studenta, a zależności przy pomocy korelacji Pearsona. Za próg istotności statystycznej przyjęto p<0,05.


Wyniki
Wartości badanych parametrów uzyskanych w poszczególnych badaniach metodami ultradźwiękowymi przedstawiono w tab. II, a metodą SXA w tab. III. Porównanie badania aparatem Sonic z badaniami aparatem DTX-100 wykazało statystycznie istotne korelacje między Ad–SOS a: BMC kości promieniowej (r=0,46; p=0,0374); BMD kości promieniowej (r=0,65; p=0,0012); BMC kości łokciowej (r=0,62; p=0,0026); BMD kości łokciowej (r=0,71; p=0,0003) (ryc. 1.); BMC w odcinku dystalnym przedramienia (r=0,54; p=0,0122), BMD w odcinku dystalnym przedramienia (r=0,68; p=0,0006). Porównanie badania aparatem Achilles z badaniami aparatem DTX-100 wykazało statystycznie istotne korelacje między współczynnikiem wytrzymałości kości dla wieku młodzieńczego (YA), a BMC kości łokciowej (r =0,66; p=0,037); BMD łokciowej (r=0,75; p=0,013), oraz między BUA a BMC kości promieniowej (r=0,67; p=0,033); BMC kości łokciowej (r=0,80; p=0,0053) (ryc. 2.). Nie wykazano statystycznie istotnych zależności między wynikami badań grubości skóry przeprowadzonych aparatem Osteoson a wynikami badań metodą SXA, natomiast stwierdzono korelację między wynikiem badania aparatem Osteoson a wartością SOS uzyskaną przy pomocy aparatu Achilles (r=0,67; p=0,0471).


Omówienie wyników
W ocenie zagrożenia osteoporozą najważniejszą rolę odgrywają badania szkieletu osiowego. Ze względu na ograniczoną dostępność do badania metodą DXA, badania szkieletu obwodowego są przydatne jako badania przesiewowe, wymagające weryfikacji przed ewentualnym wdrożeniem terapii [3, 4]. Ultradźwiękowe badanie kości znajduje szerokie zastosowanie z racji łatwości, nieinwazyjności, nie wymaga specjalnego przygotowania i nie jest kosztowne. Wyniki badań QUS paliczków i pięty znalazły potwierdzenie innymi metodami densytometrycznymi [9, 10, 13, 14]. O ile badanie QUS nie jest badaniem osteodensytometrycznym w ścisłym znaczeniu tego słowa, to daje cenne informacje dotyczące jakości kości. Struktura kostna paliczków odpowiada głownie kości korowej, zaś w kości piętowej dominuje składowa beleczkowa [5, 13]. Z kolei badanie grubości skóry jest metodą pośredniej oceny zawartości kolagenu w tkance skóry (podskórnej) i kostnej [7, 8]. Przedstawione powyżej wyniki badań uzyskane przy użyciu metod ultrasonograficznych (wykonanych aparatami Achilles, Sonic oraz Osteoson), jak i SXA (aparat DTX 100), wykazały ich zróżnicowaną przydatność w rozpoznawaniu osteoporozy. Największe zależności stwierdzono między wynikami badań z użyciem aparatów Sonic oraz Achilles w porównaniu do metody SXA – traktowanej jako referencyjna. Nie wykazano podobnych zależności w przypadku aparatu Osteoson. Zależność między wynikami Ad-SoS uzyskanymi w badaniu aparatem Sonic a wynikami badania dystalnej części przedramienia aparatem DTX-100 możliwa jest do wytłumaczenia faktem, że w obu lokalizacjach pomiarów dominuje struktura korowa kości. Natomiast, zależność między wynikami badania pięty (kość beleczkowa) aparatem Achilles a badaniem przedramienia nie może być tłumaczona w podobny sposób. Z wyjątkiem korelacji między badaniem przy pomocy aparatu Achilles a badaniem grubości skóry aparatem Osteoson nie wykazano innych zależności między badaniami metodami USG. Brak statystycznie istotnej zależności między metodą USG badania grubości skóry a metodą SXA może świadczyć o nieprzydatności badania grubości skóry w ocenie zagrożenia osteoporozą na tle pozostałych badań ultrasonograficznych (skorelowanych z badaniami SXA). Podobne obserwacje opublikowali także inni autorzy [15]. Brak całkowitej zgodności wymienionych pomiarów nakazuje traktowanie metod USG i SXA jako przesiewowych oraz konieczność ich weryfikacji przez badanie metodą DXA – tzw. złoty standard w rozpoznawaniu osteoporozy [3].


Wnioski
1. Pomiary ilościową metodą ultradźwiękową paliczków ręki i kości piętowej są użytecznymi badaniami przesiewowymi, wykorzystywanym w celu oceny jakości kości. 2. Ultradźwiękowe badanie grubości skóry w małym stopniu odzwierciedla zmiany w badaniach kostnych przeprowadzanych innymi metodami.

Piśmiennictwo
1. Consensus Development Conference. Diagnosis, prophylaxis and treatment of osteoporosis. Am J Med 1994; 94 (6): 646-50. 2. Kanis JA. Diagnosis of osteoporosis and assesment of fracture risk. Lancet 2002; 359: 1929-36. 3. Leszczyński P, Bolanowski M. Nowe rekomendacje ISCD dotyczące wykonywania i interpretacji badań densytometrycznych metodą DXA. Endokrynol Pol 2004; 55: 744-8. 4. Borg J, Mollgaard A, Riis BJ. Single X-ray absorptiometry: performance characteristics and comparison with single photon absorptiometry. Osteoporos Int 1995; 5 (5): 377-81. 5. Bolanowski M, Jędrzejuk D, Milewicz A, et al. Quantitative ultrasound of the heel and some parameters of bone turnover in patients with acromegaly. Osteoporos Int 2002; 13 (4): 303-8. 6. Drozdzowska B, Pluskiewicz W, de Terlizzi F. The usefulness of quantitative ultrasound at the hand phalanges in the detection of the different types of nontraumatic fractures. Ultrasound Med Biol 2003; 29 (11): 1545-50. 7. Brincat M, Kabalan S, Studd JW, et al. A study of the decrease of skin collagen content, skin thickness, and bone mass in the postmenopausal women. Obstet Gynecol 1987; 70 (6): 840-5. 8. Bolanowski M, Jędrzejuk D, Milewicz A i wsp. Wykorzystanie pomiaru grubości skóry metodą ultradźwiękową do oceny zagrożenia osteoporozą. Post Osteoartrol 1995; 7: 67-75. 9. Ingle BM, Machado ABC, Pereda CA, et al. Monitoring alendronate and estradiol therapy with quantitative ultrasound and bone mineral density. J Clin Densitom 2005; 8 (3): 278-86. 10. Bolanowski M, Pluskiewicz W. Quantitative ultrasound of the hand phalanges and calcaneus revealed skeletal abnormalities due to primary hyperparathyroidism; A case report. Ultrasound Med Biol 2002; 28 (2): 265-9. 11. Pluskiewicz W, Nowakowska J. Bone status after long-term anticonvulsant therapy in epileptic patients: Evaluation using quantitative ultrasound of calcaneus and phalanges. Ultrasound Med Biol 1997; 23 (4): 553-8. 12. Bolanowski M, Pluskiewicz W, Jawiarczyk A. Przydatność ultradźwiękowego badania paliczków ręki w ocenie zagrożenia osteoporozą. Prz Menopauz 2005; 3 (19): 36-42. 13. Boonen S, Nijs J, Borghs H, et al. Identifying postmenopausal women with osteoporosis by calcaneal ultrasound, metacarpal digital X-ray radiogrammetry and phalangeal radiographic absorptiometry: a comparative study. Osteoporos Int 2005; 16 (1): 93-100. 14. Alexandersen P, de Terlizi F, Tanko LB, et al. Comparison of quantitative ultrasound of the phalanges with conventional densitometry in healthy postmenopausal women. Osteoporos Int 2005; 16 (9): 1071-8. 15. Smeets AJ, Kuiper JW, van Kuijk C, et al. Skin thickness does not reflect bone mineral density in postmenopausal women. Osteoporos Int 1994; 4: 32-5.