Postępy w diagnostyce schorzeń ścięgna głowy mięśnia dwugłowego ramienia – praca poglądowa

Schorzenia ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia dzielą się na 3 główne kategorie: zapalenie, zmiany degeneracyjne oraz niestabilność ścięgna. Ponad 90% pacjentów z patologią ścięgna bicepsa ma dodatkowe uszkodzenia w obrębie barku, dlatego wnikliwa ocena radiologiczna oraz badanie histopatologiczne są krytyczne dla celnej diagnozy. Patologia ścięgna bicepsa ma podłoże w ultrastrukturze ścięgna, obecne są zmiany zarówno w tenocytach, jak i macierzy zewnątrzkomórkowej. Ponadto zmiany te mają odbicie w mikroskopii świetlnej, w której obserwujemy marginalny naciek zapalny. Ultrasonografia jest użytecznym narzędziem w wykrywaniu niestabilności ścięgna bicepsa, wykrywaniu obszarów hipoechogenicznych, zwiększonego wymiaru ścięgna oraz dynamicznym badaniu ścięgna. Badanie rezonansu magnetycznego barku jest przydatne do oceny zaawansowanej patologii ścięgna bicepsa, jednak ocena uszkodzeń częściowych jest utrudniona. Zgodnie z najnowszymi doniesieniami ultrasonografia oraz badanie rezonansu magnetycznego powinny być jednocześnie stosowane w ocenie patologii ścięgna bicepsa.

The broad spectrum of disorders of the long head of the biceps (LHBT) can be divided into 3 main categories: inflammatory reactions, degenerative conditions, and instability. More than 90% of patients with LHB tendinopathy have an additional shoulder pathology. Thus, a detailed radiological and histopathological evaluation is crucial for a complete and accurate diagnosis. The pathology of the LHBT starts from its ultrastructure with the alterations of both tenocytes and extracellular matrix. Furthermore, this is reflected in the light microscopy investigation, with marginal inflammatory response. The ultrasonography is useful in the detection of LHBT instability, hypoechogenic areas, increased tendon diameter, and dynamic examination of the tendon. A standard non-contrast magnetic resonance imaging (MRI) of the shoulder is a useful tool in the diagnostics of advance tendinopathy; however, it is essentially limited in the detection of partial tears. Based on current knowledge, ultrasound and MRI diagnostics modalities should be simultaneously used in the examination of LHBT disorders.