Problemy pielęgnacyjne u chorych z powikłaniami cukrzycy kwalifikowanymi do alloprzeszczepienia wysp trzustkowych

W Polsce żyje około 2,5 miliona chorych na cukrzycę. Wyizolowanie insuliny w 1921 roku umożliwiło wydłużenie życia chorym na cukrzycę,
nie uchroniło jednak przed rozwojem wtórnych powikłań cukrzycy, takich jak nefropatia, retinopatia, mikro- i makroangiopatia. Przełomem
w leczeniu samej cukrzycy i leczeniu jej powikłań stało się przeszczepienie trzustki. Alternatywą dla chorych, którzy przeważnie z powodu
zbyt nasilonych powikłań kardiologicznych nie mogą być poddani temu zabiegowi, jest przeszczepienie wysp trzustkowych.
Celem pracy jest przedstawienie problemów zdrowotnych chorych z powikłaniami cukrzycy, kwalifikowanych do alloprzeszczepienia
wysp trzustkowych.
Allotransplantacja izolowanych wysp trzustki jest wskazana w cukrzycy typu 1. Minimalny czas trwania cukrzycy u chorych, którzy mogą
zostać rozpatrywani jako potencjalni beneficjenci tego typu leczenia, wynosi 5 lat. Chorymi kwalifikowanymi do alloprzeszczepienia wysp
trzustkowych mogą zostać pacjenci ze stężeniem peptydu C poniżej 0,05 ng/ml na czczo. Jako biorców rozpatruje się trzy grupy chorych
— chorzy z chwiejną cukrzycą bez nefropatii cukrzycowej (grupa 1), chorzy z nefropatią cukrzycową (grupa 2), chorzy z nefropatią cukrzycową
po przeszczepieniu nerki (grupa 3). W grupie pierwszej dominują problemy związane z występującymi epizodami hipoglikemicznymi,
w grupie drugiej są one związane z rozwijającą się niewydolnością nerek, w grupie trzeciej charakterystyczne są problemy związane ze
stosowaną immunosupresją po przeszczepieniu nerki.
Pacjenci z wieloletnią cukrzycą i rozwijającymi się powikłaniami, którzy są poddawani procesowi kwalifikacji do alloprzeszczepienia wysp
trzustkowych, są chorymi wymagającymi wyjątkowej uwagi pielęgniarskiej ze względu na szeroką gamę problemów zdrowotnych.

There are 2,5 million diabetics in Poland. Isolation of insulin in 1921 gave a possibility to prolong diabetic’s life however many complications,
such as: nephropathy, retinopathy, micro and macroangiopathy may occur. The program of pancreas transplantation was a turning point in
diabetes treatment. Pancreatic islet transplantation is an alternative method for patients non suitable for surgical treatment due to cardiological
complications.
The aim of this paper was to define health problems of patients with diabetes complications qualified to pancreatic islet allotransplantation.
Pancreatic islet allotransplantation is performed in type 1 diabetes. Patients considered for this treatment must suffer from diabetes for at
least 5 years and the level of peptic C should be below 0.05 ng/ml. Patients are divided into 3 groups: 1. non stable diabetes, hypoglycemia
and nephropathy; 2. nephropathy with renal failure; 3. nephropathy and immunosupression complications after kidney transplantation. In
the first group problems related with hypoglycaemic episodes are dominant. Main concern in the second group is developing kidney
insufficiency. Major problem In the third is immunosupression applied after kidney transplantation. Patients who have been suffering from diabetes for at least 5 years are considered to pancreatic islet allotransplantation. They are a special
group of patients with many specific complications and they need a professional nursing care.