Przegląd literatury dotyczącej zastosowania rezonansu magnetycznego w psychiatrii z wyszczególnieniem schizofrenii oraz choroby afektywnej dwu- i jednobiegunowej

Cel
Szeroko ujęte badania neuroobrazowe odgrywają obecnie istotną rolę w pojmowaniu zasad funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Dotyczy to nie tylko zdrowego układu nerwowego, lecz także wielu procesów patologicznych odpowiedzialnych za neurologiczne oraz psychiatryczne jednostki chorobowe. Rezonans magnetyczny (MR) jako metoda diagnostyki obrazowej został wykorzystany w medycynie już w latach 70. ubiegłego wieku. Aktualnie rozpoznawanie zaburzeń psychicznych, a także dobór metod ich leczenia bazuje przede wszystkim na wywiadzie, ustrukturyzowanej rozmowie oraz pomocniczych badaniach psychologicznych. Wciąż brakuje jednak bardziej obiektywnych metod mogących rozwiązać wiele problemów diagnostycznych. Celem tej pracy jest przybliżenie metod diagnostyki za pomocą rezonansu magnetycznego, pomocnych w wielu aspektach pracy z pacjentem z rozpoznaniem zaburzenia psychicznego.

Przegląd piśmiennictwa
W artykule dokonano przeglądu literatury tematu związanej z poszczególnymi technikami obrazowania MRI, takimi jak wolumetria, protonowa spektroskopia rezonansu magnetycznego, obrazowanie rezonansu magnetycznego zależne od dyfuzji (diffusion-weighted MR, DMR), fMRI (funkcjonalny rezonans magnetyczny), MRI z wykorzystaniem współczynnika transferu magnetyzacji czy traktografia, które mogą otworzyć nowe możliwości również dla psychiatrii. Z powodu dużej liczby prac z tego zakresu skupiono się na trzech zaburzeniach psychicznych: schizofrenii oraz chorobie afektywnej jedno- i dwubiegunowej.

Wnioski
Wydaje się, że najprawdopodobniej w przyszłości obrazowanie ośrodkowego układu nerwowego za pomocą rezonansu magnetycznego może umożliwić nie tylko różnicowanie zaburzeń psychicznych czy prognozowanie ich przebiegu, lecz także określić skuteczność leczenia zaburzeń psychicznych i przewidzieć ewentualne objawy niepożądane zastosowanej farmako- lub elektroterapii.



Objectives
Broad neuroimaging studies currently play an important role in the understanding of the principles of the functioning of the central nervous system (CNS). This applies not only to the healthy nervous system, but also to many pathological processes responsible for neurological and psychiatric disease entities. Magnetic resonance imaging (MRI) as a diagnostic imaging method has been used in medicine since the 1970s. Currently, the diagnosis of mental disorders and the choice of treatment methods are based primarily on the patient’s history, a structured interview and ancillary psychological tests. However, there is still a lack of more objective methods that can solve many diagnostic problems.

Literature review
The aim of this paper is to present the methods of diagnosis by means of magnetic resonance imaging, helpful in many aspects of work with a patient diagnosed with a mental disorder. The paper reviews the literature on specific MRI techniques, such as volumetry, proton magnetic resonance spectroscopy, diffusion-weighted MR (DMR), fMRI (functional magnetic resonance imaging), MRI with magnetisation transfer coefficient, and tractography, which may open up new possibilities, also for psychiatry. Because of the large number of papers in this field, the focus was on three psychiatric disorders, i.e. schizophrenia and unipolar and bipolar affective disorder.

Conclusions
It seems likely that in future magnetic resonance imaging of the central nervous system may make it possible not only to differentiate between mental disorders or to forecast their course, but also to determine the effectiveness of treatment of mental disorders and to predict possible side effects of the applied pharmacotherapy or electrotherapy.