Przewlekłe zapalenie wątroby typu C – dlaczego warto badać anty-HCV w POZ

Przewlekłe zapalenie wątroby typu C (PZW C) jest jedną z głównych przyczyn przewlekłych chorób wątroby na świecie i jedną z najczęstszych przyczyn marskości wątroby i raka wątrobowokomórkowego. Choroba ta przyczynia się do pogorszenia jakości życia i zmniejszenia jego długości. Szacuje się, że na świecie żyje 71 mln chorych na PZW C (0,5–2,3% populacji), w Polsce odsetek osób z dodatnimi przeciwciałami anty-HCV wynosi ok. 1% populacji, a z potwierdzonym zakażeniem, czyli wykrywalną wiremią HCV RNA – 0,4% (ok. 140 tys. osób). Dane te mogą być jednak niedoszacowane z uwagi na brak programów profilaktycznych/screeningowych. Zagrożenie związane z HCV wynika z wieloletniego skąpoobjawowego lub bezobjawowego przebiegu zakażenia, niskiej wykrywalności, braku szczepionki i zaniedbań w jednostkach ochrony zdrowia, gdzie najczęściej dochodzi do zakażenia (ok. 70–80% przypadków). Z uwagi na mało charakterystyczny przebieg choroby (objawy zmęczenia, bóle mięśni, stawów) HCV bywa nazywany „wirusową bombą zegarową”, gdyż niezdiagnozowana w porę infekcja prowadzi do poważnych następstw związanych z progresją włóknienia, rozwojem marskości wątroby i raka wątrobowokomórkowego. Zakażenie HCV może być również przyczyną tzw. manifestacji pozawątrobowych, z którymi mogą się zetknąć lekarze większości specjalizacji, głównie reumatolodzy, hematolodzy, dermatolodzy czy nefrolodzy. Dlatego warto u pacjentów z takimi objawami oznaczyć przeciwciała anty-HCV, a od czerwca 2022 r. taką możliwość mają również lekarze POZ. W artykule przedstawiono historię naturalną zakażenia HCV, drogi transmisji, przegląd najczęstszych manifestacji pozawątrobowych zakażenia oraz grupy pacjentów, u których w pierwszej kolejności należałoby wykonać badanie na obecność przeciwciał anty-HCV.