Psychospołeczne funkcjonowanie dzieci chorych na padaczkę w opinii rodziców

Wstęp. Częstość występowania padaczki u dzieci i młodzieży jest znacznie wyższa w porównaniu z populacją dorosłych i stanowi około
75% wszystkich napadów z wyraźną przewagą do 10. roku życia. Leczenie farmakologiczne należy łączyć z systematycznie prowadzonym postępowaniem psychoterapeutycznym, prawidłowo prowadzoną stymulacją rozwoju psychoruchowego, postępowaniem psychologicznym uwzględniającym poradnictwo rodzinne i szkolno-zawodowe oraz postępowaniem psychokorekcyjnym nieprawidłowych postaw rodzicielskich i osób szczególnie znaczących w procesie wychowawczym chorego dziecka.

Cel pracy. Celem przeprowadzonych badań było poznanie rozwoju i psychospołecznego funkcjonowania dzieci chorych na padaczkę.

Materiał i metody. Badania przeprowadzono na przełomie maja i czerwca 2006 roku w dziecięcej poradni neurologicznej w Warszawie wśród rodziców 38 dzieci, u których rozpoznano padaczkę. W badaniach wykorzystano kwestionariusz ankiety.

Wyniki i wnioski. W badanej grupie przeważały dzieci w wieku 6–15 lat (29 osób). Najczęściej przyczyna epilepsji była nieznana, u 14 dzieci był nią uraz okołoporodowy. Szesnastu rodziców twierdziło, że najczęstszą przyczyną napadów jest stres. U zdecydowanej większości dzieci obserwowano trudności w czytaniu i poprawnym pisaniu. Rodzice najczęściej obserwowali u swoich dzieci zmienność nastroju oraz stany depresyjne. Siedmioro rodziców twierdziło, że nie ma żadnej wiedzy i nie radzi sobie z problemem padaczki u ich dziecka, a 24 nie potrafiło rozpoznać objawów zbliżającego się napadu. Większa część badanych (25 osób) oceniła stosunki dziecka z rówieśnikami jako przyjazne, 13 rodziców stwierdziło, że spotykało się z przejawami nietolerancji otoczenia w związku z chorobą dziecka.


Introduction. Frequency of occurrence of epilepsy in children and youth is significantly higher in comparison with adults’ population and
makes about 75% of all bouts with a clear superiority up to 10th year of life. Pharmacological treatment should be combined with a systematically conducted psychotherapeutic procedure, properly carried out stimulation of psychomotor development, psychological procedure — taking into account family and school& profession counselling and psycho-corrective procedure of incorrect parental attitudes and people
who are especially significant in the upbringing process of ill child.

Aim of the study. The goal of conducted research was learning about development and psychosocial functioning of children suffering from epilepsy.

Material and methods. The research was conducted at the turn of May and June 2006 in Infantile Neurology Clynic in Warsaw among
parents of 38 children with diagnosed epilepsy. The study used a questionnaire survey.

Results and conclusions. In the study group prevailed children aged 6–15 (29 patients). Usually the cause of epilepsy was unknown but in 14 children was the perinatal trauma. Sixteen parents claimed that the most common cause of seizures is stress.
In the vast majority of children difficulties in reading and correct writing were observed. Parents most often observed changes in their
children’s mood and depression. Seven parents claimed that they do not have any knowledge of epilepsy and cannot manage the problem of epilepsy in their children and 24 were unable to recognize signs of impending seizure. Most of the respondents (25 persons) assessed the child’s relationships with peers as friendly, 13 parents stated that they encountered circumambience intolerance due to their child’s illness.