Rak żołądka. Morfologia

1. Wprowadzenie

Rozpoznanie raka żołądka w większości przypadków można ustalić na podstawie badania mikroskopowego. Badanie histopatologiczne zwykle polega na ocenie preparatu barwionego hematoksyliną i eozyną (HE). Jednak w części przypadków wskazane jest zastosowanie dodatkowych metod histochemicznych (na przykład celem wykrycia produkcji śluzu w komórkach), immunohistochemicznych (celem oceny ekspresji markerów komórkowych) lub molekularnych (aby określić mutacje genów istotne dla terapii celowanej). Wynik badania patomorfologicznego oraz ocena endoskopowa zmiany wraz z badaniami obrazowymi pozwalającymi określić kliniczny stopień zaawansowania choroby, jakimi są badania radiologiczne, ultrasonograficzne i tomografia komputerowa, stanowią podstawę do wdrożenia optymalnej dla pacjenta metody leczenia. W każdym przypadku należy również uwzględnić dane kliniczne, wywiad dotyczący przebiegu choroby, współistniejące schorzenia, terapie lekami, na przykład niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, oraz wyniki wcześniejszych badań histopatologicznych.
Rozpoznanie raka żołądka ustala patomorfolog na podstawie badania materiału pobranego metodami endoskopowymi w postaci małej biopsji (wycinka) lub metodami minimalnie inwazyjnymi, takimi jak endoskopowe wycięcie śluzówkowe (endoscopic mucosal resection – EMR) lub endoskopowa dysekcja podśluzówkowa (endoscopic submucosal dissection – ESD), śródoperacyjnego badania skrawków mrożonych lub materiału operacyjnego otrzymanego w wyniku całkowitej lub częściowej resekcji żołądka. W każdym wymienionym przypadku istnieją odmienne wskazania, ograniczenia i wytyczne diagnostyczne. Z uwagi na szeroki dostęp chorych z rakiem żołądka do diagnostyki zarówno przed-, jak i pooperacyjnej celowe wydaje się przyjęcie powszechnie akceptowanych zasad i procedur w ustalaniu rozpoznań histopatologicznych. Jednolity sposób opracowania raportu histopatologicznego z jednej strony prowadzi do poprawy jakości diagnostyki patomorfologicznej, z drugiej zaś strony jest bezpieczną i obiektywną podstawą wyboru przez onkologa odpowiedniej i najbardziej skutecznej terapii.

2. Materiał diagnostyczny uzyskany metodami endoskopowymi i operacyjny

Rodzaj materiału diagnostycznego, jaki patomorfolog otrzymuje do badania, determinuje sposób jego przygotowania i oceny mikroskopowej. W każdym przypadku istnieją wskazania i wytyczne do określenia klinicznie przydatnych cech histopatologicznych.

2.1. Mała biopsja...


Pełna treść artykułu...