Recenzja
Recenzja książki „Autyzm – epidemiologia, diagnoza i terapia” pod red. Tadeusza Pietrasa, Andrzeja Witusika oraz Piotra Gałeckiego

Książka „Autyzm – epidemiologia, diagnoza i terapia” pod red. Tadeusza Pietrasa, Andrzeja Witusika oraz Piotra Gałeckiego (wyd. Continuo, Wrocław 2010) jest cenną pozycją na rynku polskim.
Autorzy w omawianej publikacji przedstawili epidemiologię autyzmu, pozycję nozologiczną zaburzenia i jego charakterystykę kliniczną, neurorozwojową oraz psychologiczne koncepcje autyzmu i najczęstsze badania psychologiczne wykonywane u pacjentów. Odnieśli się również do często współwystępującego z autyzmem upośledzenia umysłowego, zaburzeń psychicznych i padaczki oraz zmian w zakresie objawów autyzmu w okresie od dzieciństwa do okresu wczesnej dorosłości. Czytelnik odnajdzie też rozdział poświęcony często do niedawna pomijanym problemom młodzieży i dorosłych z rozpoznaniem autyzmu (w tym rozwój seksualny), a także przegląd metod terapeutycznych, obejmujących również całą rodzinę pacjenta. Ponadto przedstawiono wskazania do leczenia farmakologicznego autyzmu, a także możliwości edukacyjne pacjentów.
Na podstawie najnowszej literatury za uśredniony wskaźnik chorobowości dla zaburzeń autystycznych należy uznać wartość 20,6/10 000 przypadków, z ponad 4-krotną przewagą chłopców nad dziewczynkami. Autorzy tym samym wskazują na znaczny wzrost chorobowości w ciągu ostatnich 20 lat, jednocześnie próbując odnieść się do przyczyn zaistniałej sytuacji. Rozpoznanie całościowych zaburzeń rozwojowych, nazwanych też spektrum autystycznym, zostaje ustalone na podstawie kryteriów diagnostycznych klasyfikacji ICD-10 oraz DSM-IV-TR. Wskazuje się również na występowanie dodatkowych objawów stanowiących integralną część choroby, których jednak nie uznano za kryterium nozologiczne zaburzenia (m.in. nadpobudliwości ruchowej, agresji, autoagresji, zaburzeń integracji polimodalnej i polisensorycznej, nadwrażliwości na dźwięki i inne bodźce sensoryczne oraz zaburzeń snu).
Koncepcje dotyczące rozwoju objawów autyzmu znacznie zmieniły się na przestrzeni lat. Początkowo dominowały koncepcje psychologiczne, obecnie jednak wskazuje się na neurorozwojową etiologię zaburzeń. Autorzy szczegółowo przedstawiają genetyczne uwarunkowania autyzmu oraz pozagenetyczne czynniki ryzyka, biochemiczne nieprawidłowości towarzyszące zaburzeniu, anatomiczne nieprawidłowości oraz zaburzenia wzorców aktywności pracującego mózgu (m.in. dysfunkcję neuronów lustrzanych, która może powodować trudności w rozumieniu myśli, intencji innych, brak empatii i zdolności naśladowania). Podkreślają...


Pełna treść artykułu...