Rekomendacje leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C – 2015
Autor: Mariusz Bryl
Data: 02.02.2016
Źródło: Recommendations for treatment of hepatitis C. Polish Group of HCV Experts – 2015; Waldemar Halota, Robert Flisiak, Anna Boroń-Kaczmarska, Jacek Juszczyk, Małgorzata Pawłowska, Krzysztof Simon, Krzysztof Tomasiewicz, Piotr Małkowski; Clinical and Experimen
Choroby związane z zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) są stosunkowo rzadko rozpoznawanymi schorzeniami na ich wstępnym etapie, co jest związane ze skąpo- lub bezobjawowym początkowym ich przebiegiem.
W związku z tym, rozpoznanie stawiane jest często przypadkowo, po oznaczeniu markerów laboratoryjnych wskazujących na zakażenie HCV. Przeprowadzone w ostatnich latach badania wykazywały, iż przeciwciała anty-HCV stwierdzane są u 0.9-1.9% mieszkańców Polski, w zależności od badanej populacji oraz metodologii. Na podstawie oceny HCV RNA w surowicy, częstość występowania aktywnego zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C oszacowano na 0.6%. Na podstawie tych danych szacuje się, że 200 000 Polaków wymaga niezwłocznej diagnostyki i wdrożenia leczenia w związku z aktywnym zakażeniem HCV, podczas gdy odsetek zdiagnozowanych pacjentów wynosi około 15% (około 30 000 osób).
Uważa się, że około 20-40% ostrych zakażeń HCV ustępuje samoistnie. Wirusowe zapalenie wątroby typu C staje się natomiast najczęściej jawne klinicznie dopiero po wielu latach od zakażenia. 20% przewlekłych zakażeń wątroby wywołanych wirusem HCV diagnozowanych jest na etapie obecności zaawansowanych patologicznych zmian w obrębie wątroby, takich jak marskość wątroby oraz rak wątrobowokomórkowy. Infekcja wirusem zapalenia wątroby typu C może manifestować się również pozawątrobowo, m.in. jako krioglobulinemia – jawna klinicznie w 5-25% przypadków.
Leczenie zakażenia wirusem HCV winno zostać wdrożone w każdym przypadku potwierdzenia ostrej postaci infekcji HCV oraz w przypadku potwierdzenia przewlekłej postaci zapalenia wątroby typu C z zaawansowaniem włóknienia F ≥ 1. Głównym celem leczenia jest w tym przypadku zatrzymanie progresji lub ustąpienie stwierdzanych zmian histologicznych, w szczególności włóknienia wątroby.
W związku z wyższą efektywnością takiego postępowania, leczenie zakażenia HCV powinno zostać wdrożone na wczesnym etapie schorzenia. Jednakże w związku z utrudnioną dostępnością leków, w pierwszej kolejności terapia powinna zostać wdrożona w przypadku stwierdzenia:
• Włóknienia wątroby (F ≥ 3);
• Oczekiwania na przeszczep wątroby lub u osób po przeszczepie wątroby;
• Hemodializoterapii, zwłaszcza wśród osób oczekujących na przeszczep nerki;
• Pozawątrobowych manifestacji zakażenia HCV (błoniaste kłębuszkowe zapalenie nerek, krioglobulinemia, liszaj płaski, porfiria skórna, chłoniak B-NHL);
• Raka wątrobowokomórkowego o etiologii HCV;
• Koinfekcji wirusem zapalenia wątroby typu B.
Uważa się, że około 20-40% ostrych zakażeń HCV ustępuje samoistnie. Wirusowe zapalenie wątroby typu C staje się natomiast najczęściej jawne klinicznie dopiero po wielu latach od zakażenia. 20% przewlekłych zakażeń wątroby wywołanych wirusem HCV diagnozowanych jest na etapie obecności zaawansowanych patologicznych zmian w obrębie wątroby, takich jak marskość wątroby oraz rak wątrobowokomórkowy. Infekcja wirusem zapalenia wątroby typu C może manifestować się również pozawątrobowo, m.in. jako krioglobulinemia – jawna klinicznie w 5-25% przypadków.
Leczenie zakażenia wirusem HCV winno zostać wdrożone w każdym przypadku potwierdzenia ostrej postaci infekcji HCV oraz w przypadku potwierdzenia przewlekłej postaci zapalenia wątroby typu C z zaawansowaniem włóknienia F ≥ 1. Głównym celem leczenia jest w tym przypadku zatrzymanie progresji lub ustąpienie stwierdzanych zmian histologicznych, w szczególności włóknienia wątroby.
W związku z wyższą efektywnością takiego postępowania, leczenie zakażenia HCV powinno zostać wdrożone na wczesnym etapie schorzenia. Jednakże w związku z utrudnioną dostępnością leków, w pierwszej kolejności terapia powinna zostać wdrożona w przypadku stwierdzenia:
• Włóknienia wątroby (F ≥ 3);
• Oczekiwania na przeszczep wątroby lub u osób po przeszczepie wątroby;
• Hemodializoterapii, zwłaszcza wśród osób oczekujących na przeszczep nerki;
• Pozawątrobowych manifestacji zakażenia HCV (błoniaste kłębuszkowe zapalenie nerek, krioglobulinemia, liszaj płaski, porfiria skórna, chłoniak B-NHL);
• Raka wątrobowokomórkowego o etiologii HCV;
• Koinfekcji wirusem zapalenia wątroby typu B.
Przegląd Gastroenterologiczny
