Remisja w toczniu układowym rumieniowatym
Autor: Alicja Kostecka
Data: 10.05.2017
Źródło: AK/Remission in systemic lupus erythematosus: durable remission is rare. Wilhelm TR, Magder LS, Petri M. Ann Rheum Dis. 2017 Mar.
Remisja lub niska aktywność choroby jest celem w prowadzeniu terapii tocznia rumieniowatego układowego według rekomendacji z 2014. Przez lata toczyły się spory jak określić remisję choroby.
W 2015 roku zespół ekspertów ustalił nową definicję remisji DORIS (Definitions of Remission In SLE), która obejmuje remisję kliniczną (RK), remisję całkowitą (RC), remisję kliniczną na leczeniu (RKnaL), remisję całkowitą na leczeniu (RCnaL).
Remisja na leczeniu dopuszcza stosowanie prednizonu w dawce ≤ 5mg i/lub leków immunosupresyjnych. Remisja całkowita oraz remisja całkowita na leczeniu według definicji oznacza brak objawów klinicznych (tak jak w RK i RKnaL) oraz dodatkowo uwzględnia brak serologicznych wykładników choroby (dsDNA- negatywne, prawidłowe składowe dopełniacza).
Autorzy prezentowanego badania postanowili sprawdzić czas leczenia do uzyskania remisji, jaki jest okres utrzymania remisji oraz jakie są czynniki predykcyjne remisji tocznia rumieniowatego układowego.
Analizą statystyczną objęto dane 2307 chorych z TRU leczonych w Baltimore (USA) na Oddziale Reumatologicznym w latach 1987-2014, którzy odbywali kontrolne wizyty raz na kwartał. Mediana czasu uzyskania remisji wyniosła 8.7, 11.0, 1.8 i 3.1 lat odpowiednio dla RK, RC, RKnaL, RCnaL. Zgodnie z oczekiwaniem czas do osiągnięcia remisji na leczeniu był wyraźnie krótszy. Wydłużenie czasu osiągnięcia remisji u chorych z TRU korelowało z bardziej intensywnym leczeniem oraz z wysoką aktywnością choroby na początku leczenia. Co zaskakujące, mediana czasu trwania remisji była podobna dla wszystkich typów remisji i wyniosła tylko około 3 miesiące. Pochodzenie afroamerykańskie, wyjściowa niska wartość C3 oraz hematologiczne objawy TRU były czynnikami związanymi z wydłużeniem czasu do uzyskania remisji według każdej z definicji. Wyjściowo dodatni wynik dsDNA i obniżenie C3 korelowały z wydłużeniem czasu osiągnięcia RC, RCnaL, a obniżenie C4 z wydłużeniem czasu osiągnięcia RK.
Wyniki badania skłaniają badaczy do dalszego poszukiwania i weryfikowania praktycznych, użytecznych w codziennej praktyce, sposobów oceny odpowiedzi klinicznej w leczeniu tocznia układowego oraz zwrócenia szczególnej uwagi na wyjściową aktywność choroby.
Remisja na leczeniu dopuszcza stosowanie prednizonu w dawce ≤ 5mg i/lub leków immunosupresyjnych. Remisja całkowita oraz remisja całkowita na leczeniu według definicji oznacza brak objawów klinicznych (tak jak w RK i RKnaL) oraz dodatkowo uwzględnia brak serologicznych wykładników choroby (dsDNA- negatywne, prawidłowe składowe dopełniacza).
Autorzy prezentowanego badania postanowili sprawdzić czas leczenia do uzyskania remisji, jaki jest okres utrzymania remisji oraz jakie są czynniki predykcyjne remisji tocznia rumieniowatego układowego.
Analizą statystyczną objęto dane 2307 chorych z TRU leczonych w Baltimore (USA) na Oddziale Reumatologicznym w latach 1987-2014, którzy odbywali kontrolne wizyty raz na kwartał. Mediana czasu uzyskania remisji wyniosła 8.7, 11.0, 1.8 i 3.1 lat odpowiednio dla RK, RC, RKnaL, RCnaL. Zgodnie z oczekiwaniem czas do osiągnięcia remisji na leczeniu był wyraźnie krótszy. Wydłużenie czasu osiągnięcia remisji u chorych z TRU korelowało z bardziej intensywnym leczeniem oraz z wysoką aktywnością choroby na początku leczenia. Co zaskakujące, mediana czasu trwania remisji była podobna dla wszystkich typów remisji i wyniosła tylko około 3 miesiące. Pochodzenie afroamerykańskie, wyjściowa niska wartość C3 oraz hematologiczne objawy TRU były czynnikami związanymi z wydłużeniem czasu do uzyskania remisji według każdej z definicji. Wyjściowo dodatni wynik dsDNA i obniżenie C3 korelowały z wydłużeniem czasu osiągnięcia RC, RCnaL, a obniżenie C4 z wydłużeniem czasu osiągnięcia RK.
Wyniki badania skłaniają badaczy do dalszego poszukiwania i weryfikowania praktycznych, użytecznych w codziennej praktyce, sposobów oceny odpowiedzi klinicznej w leczeniu tocznia układowego oraz zwrócenia szczególnej uwagi na wyjściową aktywność choroby.
