Rola organizacji leczenia żywieniowego w zapobieganiu powikłaniom infekcyjnym

Cel: Analiza wpływu organizacji leczenia żywieniowego na częstość występowania powikłań infekcyjnych w postaci posocznic związanych z cewnikiem centralnym u małych dzieci żywionych pozajelitowo w warunkach szpitalnych.
Materiał i metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę 27 pacjentów żywionych pozajelitowo przed reorganizacją leczenia żywieniowego, w trakcie i po jej wprowadzeniu. Do analizy włączono dzieci w wieku 2–48 mies. z założonym tunelizowanym centralnym cewnikiem naczyniowym (typu Broviac). Program reorganizacji leczenia żywieniowego w Klinice polegał na powołaniu zespołu żywieniowego, przeprowadzeniu szkolenia i stażu członków zespołu żywieniowego w ośrodku referencyjnym, opisaniu i wdrożeniu procedur leczenia żywieniowego, zakładaniu wkłucia centralnego, wprowadzeniu dokumentacji wkłucia centralnego, ograniczeniu do koniecznego minimum liczby manipulacji przy cewniku centralnym, autoryzacji osób pielęgnujących cewnik centralny, szkoleniu i motywacji personelu medycznego. Analizie poddano częstość występowania posocznic związanych z cewnikiem centralnym (catheter-related blood stream infection – CRBSI). Posocznicę związaną z cewnikiem centralnym rozpoznawano w przypadku wystąpienia objawów klinicznych posocznicy w postaci pogorszenia stanu ogólnego, podwyższenia ciepłoty ciała powyżej 38,5°C, parametrów stanu zapalnego oraz wyhodowania tego samego drobnoustroju z krwi pobranej jednocześnie z cewnika centralnego i obwodu, przy nieobecności innych źródeł zakażenia.
Wyniki: W analizowanym czasie przeprowadzono 4777 procedur żywienia pozajelitowego. Wskaźnik częstości występowania CRBSI po wprowadzeniu reorganizacji zmniejszył się z 11,5/1000 dni procedur żywienia przed reorganizacją do 6,2/1000 dni procedur żywienia w trakcie reorganizacji i 1,1/1000 dni żywienia po reorganizacji pracy.
Wniosek: Powołanie i wdrożenie do pracy zespołu żywieniowego oraz edukacja personelu medycznego pozwala na znaczne zmniejszenie ryzyka wystąpienia powikłań infekcyjnych związanych z żywieniem pozajelitowym w szpitalu.

Aim: Our goal was to analize whether an intervention involving implementation of nutritional support team and staff education would decrease central line-associated bloodstream infection rate in a pediatric population on parenteral nutrition.
Material and methods: A retrospective study of 27 patients receiving parenteral nutrition was conducted before, during and after the reorganisation of nutritional support team. Children between 2 to 48 months of age were included in the study, with tunneled catheter (Broviac). The reorganisation program was based on building the nutritional support team, education and training, implementation of parenteral nutrition and catheter placement procedures, minimizing the manipulations connected with the catheter, authorisation of staff involved with the catheter, education and motivation of the nutritional support team. We analized the frequency of catheter related blood stream infection (CRBSI). The CRBSI was recognised when there was worsening of general condition, temperature > 38.5°C increased inflammatory parameters and a recognised pathogen cultured from blood (not related to an infection at another site).
Results: During the analized period 4777 parenteral nutriton procedures were performed. The estimated mean preintervention central line-associated bloodstream infection was 11.5 infections per 1000 catheter days, which decreased to 6.2 infections per 1000 catheter days during and 1.1 infections per 1000 catheter days after reorganisation of nutritional support team.
Conclusion: The intervetion involving implementation of nutritional support team, staff education, increased awareness and practice changes decreased catheter related blood stream infection rates connected with parenteral nutrition in hospital.