Samouszkodzenia w chorobach psychicznych

Samouszkodzenia, które są wyrazem autodestrukcji, są sposobem spowodowania sobie bólu i uszkodzenia ciała bez dokonania aktów
samobójczych. Samouszkodzenia spełniają w życiu ludzi różną funkcję: kontroli własnych emocji, komunikacji z innymi, podświadomej
ucieczki od przykrych uczuć. Szczególne znaczenie posiada subiektywna reakcja terapeuty na dokonywanie samookaleczeń przez pacjenta,
w tym rozumienie i ograniczanie negatywnych aspektów przeciwprzeniesienia.
Celem pracy jest ukazanie etiologii samouszkodzeń oraz możliwości terapii. W pracy ukazano rolę traumatycznych doświadczeń okresu
dzieciństwa i życia dorosłego. Leczenie samouszkodzeń prowadzi do przyspieszania procesu powrotu do zdrowia i poprawy funkcjonowania
społecznego pacjenta. Istotne jest eliminowanie aktów autoagresji i uchronienie pacjenta przed samobójstwem. Do osiągnięcia
zamierzonego efektu terapeutycznego są potrzebne odpowiednie metody terapeutyczne skuteczne dla konkretnego pacjenta.

Self-harm that are an expression of self-destruction, are a way of causing pain and damage to the body without an act of suicide. Self-harm
in people’s lives fulfill different functions: control your emotions, communication with others, subconscious escape from painful feelings.
Particular importance is the therapist’s subjective reaction to make self-harm by the patient, including understanding and reducing the
negative aspects of countertransference. Aim of this study is to demonstrate the etiology of self-harm and treatment options. The paper
presents the role of traumatic experiences of childhood and adult life. Treatment of self-harm leading to accelerating the process of recovery
and improve the social functioning of the patient. It is important that eliminated acts of self-harm and save from suicide. To achieve the
desired therapeutic effect are needed therapeutic methods effective for an individual patient.