Style radzenia sobie ze stresem kobiet w okresie okołomenopauzalnym z uwzględnieniem intensywności objawów wypadowych

Wstęp. Menopauza wiąże się z nieuchronnymi zmianami na płaszczyźnie fizjologicznej, fizycznej, psychicznej, społecznej i kulturowej. Liczne powikłania dotyczą między innymi układu sercowo-naczyniowego, nerwowego, układu moczowo-płciowego oraz sfery psychoemocjonalnej.

Cel. Celem pracy była ocena stylów radzenia sobie ze stresem kobiet z uwzględnieniem intensywności objawów menopauzalnych.

Materiał i metody. Badaniem objęto 305 kobiet w wieku 45–55 lat w okresie okołomenopauzalnym. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, z użyciem autorskiego kwestionariusza ankiety oraz standaryzowanych narzędzi badawczych: skala Blatta-Kuppermana, Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych, Inwentarz depresji Becka.

Wyniki. Zdecydowana większość kobiet, tj. 68,20%, nie odczuwała dolegliwości związanych z okresem menopauzy, u 13,44% objawy występowały w lekkiej formie, wśród 6,89% objawy miały średnie nasilenie, natomiast u 11,48% nasilenie objawów wypadowych było ciężkie. U 70% respondentek nie stwierdzono objawów depresyjności. U 17% badanych stwierdzono łagodne nasilenie depresyjności. Umiarkowane nasilenie depresyjności wystąpiło u 8%, a u 5% wykazano depresyjność o głębokim nasileniu. Styl radzenia sobie ze stresem skoncentrowany na zadaniu dominował u 23,61% badanych, podczas gdy styl skoncentrowany na emocjach tylko u 17,70%. Styl skoncentrowany na unikaniu dominował u 24,26% respondentów.

Wnioski.

1. Występowanie nasilonych objawów wypadowych menopauzy łączy się ze wzrostem depresyjności u kobiet. Może to być cenna informacja dla lekarzy pierwszego kontaktu oraz ginekologów do podjęcia działań zapobiegających wystąpieniu pełnych klinicznych objawów depresji.

2. Większość kobiet wykazuje konstruktywną postawę wobec stresu, skupiając się na zadaniu poprzez podejmowanie efektywnych działań. Niestety często stosowanym sposobem jest unikanie stresu poprzez wystrzeganie się przeżywania i myślenia o nim.

Problemy Pielęgniarstwa 2014; 22 (1): 82–90

Introduction. Menopause is related to inevitable changes in physiological, physical, psychological, social and cultural spheres. Numerous complications involve cardiovascular, nervous and urogenital systems as well as psycho-emotional sphere.

Aim. The aim of this study was to assess various styles of coping with stress by women in relation to the severity of menopausal symptoms.

Material and methods. This survey-based study involved 305 peri-menopausal women of aged 45–55 years. The tools employed were: an original questionnaire, the Blatt-Kupperman scale, the Questionnaire of Coping with Stress, and the Beck Depression Inventory.

Results. A vast majority of them (68.20%) did not suffer from climacteric symptoms, 13.44% noted mild peri-menopusal symptoms, 6.89% had medium-intensity symptoms, and 11.48% had severe climacteric symptoms. In 70% of respondents no signs of depression were observed. About 17% were slightly more depressive. Moderate depressive mood occurred in 8%, and severe depressiveness in 5%. A task-oriented style of coping with stress was chosen by 23.61% of women, while only 17.70% employed an emotion-centered style. A stress avoidance style prevailed in 24.26% of respondents.

Conclusions.

1. The occurrence of severe climacteric symptoms in women is related to their severe depressive symptoms. This information can be used by general practitioners and gynaeclogists to prevent symptoms of clinical depression.

2. The majority of women had constructive attitudes to stress — they focused on tasks and undertook effective actions. Unfortunately, avoidance of stress through refusing to experience and contemplate it is a popular strategy.

Nursing Topics 2014; 22 (1): 82–90