Świąd u pacjentów w medycynie paliatywnej

Świąd należy do objawów obronnych organizmu, ostrzegających o potencjalnie szkodliwym działaniu czynników zewnętrznych. Pomimo dotychczas przeprowadzonych badań oraz licznych teorii dotyczących patofizjologii uogólnionego świądu w przebiegu chorób przewlekłych jego leczenie nadal pozostaje ogromnym wyzwaniem terapeutycznym. U pacjentów korzystających z opieki paliatywnej świąd nie występuje tak często jak inne przykre objawy, takie jak ból czy duszność, jednak ze względu na swoją uciążliwość i ograniczone możliwości terapeutyczne może w istotny sposób pogorszyć jakość życia. Główną przyczyną trudności w postępowaniu z pacjentem zgłaszającym uporczywy świąd jest współwystępowanie wielu niezależnych od siebie czynników odpowiedzialnych za jego wywołanie (choroba nowotworowa, choroby przewlekłe, zaburzenia metaboliczne, niewłaściwa pielęgnacja skóry, stosowane leczenie, choroby skóry, czynniki zewnętrzne), co w każdym przypadku wymaga indywidualnego i wielokierunkowego działania.

Pruritus is one of the organism’s defensive reflexes, a warning of harmful action of external factors. Treatment of this disturbing symptom in the course of chronic diseases still remains a great therapeutic challenge, although much research have been carried out and many theories have been worked out on the field of pathophysiology of itch. In palliative patients pruritus is not as frequent as other unpleasant symptoms, such as pain or dyspnoea, nevertheless they can significantly worsen the quality of life because of their nuisance and limited therapeutic tools against them. Coincidence of many independent factors responsible for provoking the pruritus (cancer, chronic diseases, metabolic disorders, improper skin care, treatment applied, skin diseases, external factors) is the main reason for difficulties in overcoming persistent pruritus. Individual and multidirectional approach to the patient seems to be necessary in every single case of pruritus.