Tocilizumab w leczeniu choroby Takayasu
Autor: Alicja Kostecka
Data: 13.03.2018
Źródło: AK/ Efficacy and safety of tocilizumab in patients with refractory Takayasu arteritis: results from a randomised, double-blind, placebo-controlled, phase 3 trial in Japan (the TAKT study). Ann Rheum Dis. 2018 Mar;77(3):348-354.
Choroba Takayasu klasyfikowana jest jako zapalenie dużych naczyń i obejmuje z reguły aortę i jej odgałęzienia, zmiany mogą objąć również tętnice płucne i wieńcowe.
Choroba warunkowana jest genetycznie i znacznie większą zapadalność na tę chorobę obserwuje się w krajach azjatyckich (Japonia 60 przypadków /1 mln , w USA 2.6/1 mln), wśród chorych przeważają kobiety, początek choroby zwykle ma miejsce około 20 roku życia. W zależności od lokalizacji zmian w obrębie naczyń objawy choroby mogą być bardzo różnorodne (bóle i zawroty głowy, nadciśnienie tętnicze, chromanie kończyn, bóle brzucha). Podstawowym leczeniem tej choroby są glikokortykosteroidy , niestety obarczone licznymi działaniami niepożądanymi.
W Japonii przeprowadzono pierwsze randomizowane badanie kliniczne 3 fazy z zastosowaniem tocilizumabu u chorych z kolejnym rzutem choroby Takayasu leczonej uprzednio glikokortykosteroidami w stopniowo zmniejszanej dawce. Rzut choroby zdefiniowano na podstawie objawów klinicznych (bez uwzględnienia wyników badań obrazowych), które podzielono na: ogólne objawy chorób układowych, subiektywne objawy układowe, podwyższone parametry stanu zapalnego, objawy naczyniowe, objawy niedokrwienia. 18 chorych leczonych było tocilizumabem (TCZ), a 18 otrzymało placebo. U wszystkich chorych stopniowo obniżano dawki GKS (10%/tydzień) do dawki minimalnej 0,1 mg/dobę. W grupie z tocilizumabem u 8 chorych doszło do kolejnego rzutu choroby w grupie z placebo u 11 chorych. Nie odnotowano istotnych statystycznie różnic czasu trwania remisji do kolejnego napadu choroby. Lek był dobrze tolerowany w badanych grupach.
Istnieje szereg przesłanek naukowych dotyczących zasadności stosowania tocilizumabu w chorobie Takayasu.
Uzyskane wyniki wskazują na korzyści wynikające z zastosowania TCZ, jednak spodziewano się większej skuteczności terapii (pierwotnym punktem końcowym był czas utrzymania remisji, w tym zakresie nie uzyskano statystycznie istotnych różnic w grupie z TCZ względem grupy placebo). Przyczyną tej sytuacji może być heterogenność objawów chorobowych i brak standaryzacji oceny aktywności choroby, uzyskania remisji oraz nawrotu choroby. Planowane są kolejne badania w bardziej licznej grupie chorych.
W Japonii przeprowadzono pierwsze randomizowane badanie kliniczne 3 fazy z zastosowaniem tocilizumabu u chorych z kolejnym rzutem choroby Takayasu leczonej uprzednio glikokortykosteroidami w stopniowo zmniejszanej dawce. Rzut choroby zdefiniowano na podstawie objawów klinicznych (bez uwzględnienia wyników badań obrazowych), które podzielono na: ogólne objawy chorób układowych, subiektywne objawy układowe, podwyższone parametry stanu zapalnego, objawy naczyniowe, objawy niedokrwienia. 18 chorych leczonych było tocilizumabem (TCZ), a 18 otrzymało placebo. U wszystkich chorych stopniowo obniżano dawki GKS (10%/tydzień) do dawki minimalnej 0,1 mg/dobę. W grupie z tocilizumabem u 8 chorych doszło do kolejnego rzutu choroby w grupie z placebo u 11 chorych. Nie odnotowano istotnych statystycznie różnic czasu trwania remisji do kolejnego napadu choroby. Lek był dobrze tolerowany w badanych grupach.
Istnieje szereg przesłanek naukowych dotyczących zasadności stosowania tocilizumabu w chorobie Takayasu.
Uzyskane wyniki wskazują na korzyści wynikające z zastosowania TCZ, jednak spodziewano się większej skuteczności terapii (pierwotnym punktem końcowym był czas utrzymania remisji, w tym zakresie nie uzyskano statystycznie istotnych różnic w grupie z TCZ względem grupy placebo). Przyczyną tej sytuacji może być heterogenność objawów chorobowych i brak standaryzacji oceny aktywności choroby, uzyskania remisji oraz nawrotu choroby. Planowane są kolejne badania w bardziej licznej grupie chorych.
