Tocilizumab w leczeniu zapalenia błony naczyniowej oka w chorobie Behceta
Autor: Alicja Kostecka
Data: 22.05.2018
Źródło: AK/Anti interleukin 6 receptor tocilizumab in refractory uveitis associated with Behçet's disease: multicentre retrospective study. Rheumatology (Oxford). 2018 May 1;57(5):856-864.
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Do zajęcia narządu wzroku w przebiegu choroby Behceta (cB) dochodzi, według różnych źródeł, u 35-90% chorych. Na przestrzeni lat rokowanie związane z zajęciem narządu wzroku, w przypadkach opornych na konwencjonalne leczenie, uległo znacznej poprawie, co związane jest z wprowadzeniem do terapii leków biologicznych.
W opinii ekspertów lekami stosowanymi w pierwszej lub drugiej linii, w przypadku zajęcia narządu wzroku u chorych z cB, są inhibitory TNF alfa - infliksimab i adalimumab. Spektrum możliwości terapii ulegnie być może zwiększeniu, w związku z badaniami nad zastosowaniem w tym wskazaniu nowego leku - tocilizumabu (TCZ).
Na łamach Rheumatology opublikowano wyniki wieloośrodkowego, retrospektywnego badania obserwacyjnego oceniającego skuteczność TCZ, w grupie pacjentów z cB i opornym na konwencjonalne leczenie systemowe, zapaleniem błony naczyniowej oka. W analizowanej grupie 11 pacjentów nie uzyskano odpowiedzi na leczenie stosowaniem glikokortykosteroidów (GKS), co najmniej jednego syntetycznego leku immunosupresyjnego (metotrexat, cyklosporyna, azatiopryna, cyklofosfamid, mykofenolan mofetilu) i leku biologicznego (inhibitora TNF alfa). TCZ stosowany był w dawce 8mg/kg mc dożylnie co 4 tygodnie lub podskórnie w dawce 162mg/tydzień, w monoterapii (7/11) lub w skojarzeniu z syntetycznym lekiem immunosupresyjnym (4/11).
W większości przypadków zmiany oczne były obustronne (9/11), o charakterze panuveitis (n=8), zapalenia przedniego (n=2) lub tylnego (n=1) odcinka błony naczyniowej. Zastosowanie TCZ związane było z szybką regresją zmian zapalnych narządu wzroku, umożliwiającą u większości chorych całkowite odstawienie GKS lub zmniejszenie ich dawki do dawki podtrzymującej (≤5mg/dobę prednizonu) oraz uzyskanie długotrwałej remisji.
Niestety dane dotyczące wpływu TCZ na manifestacje inne niż oczne są mniej obiecujące, a niejednokrotnie sprzeczne. Według niektórych doniesień lek zaostrzał zmiany skórno-śluzówkowe, według innych był skuteczny w przypadkach owrzodzeń narządów płciowych i opornych na leczenie przypadkach neuro-Behcet. W przytaczanej publikacji odpowiedź na leczenie w przypadku zmian pozaocznych (m.in. zmiany skórno-sluzówkowe, zapalenie stawów, objawy neurologiczne) była słaba.
Na łamach Rheumatology opublikowano wyniki wieloośrodkowego, retrospektywnego badania obserwacyjnego oceniającego skuteczność TCZ, w grupie pacjentów z cB i opornym na konwencjonalne leczenie systemowe, zapaleniem błony naczyniowej oka. W analizowanej grupie 11 pacjentów nie uzyskano odpowiedzi na leczenie stosowaniem glikokortykosteroidów (GKS), co najmniej jednego syntetycznego leku immunosupresyjnego (metotrexat, cyklosporyna, azatiopryna, cyklofosfamid, mykofenolan mofetilu) i leku biologicznego (inhibitora TNF alfa). TCZ stosowany był w dawce 8mg/kg mc dożylnie co 4 tygodnie lub podskórnie w dawce 162mg/tydzień, w monoterapii (7/11) lub w skojarzeniu z syntetycznym lekiem immunosupresyjnym (4/11).
W większości przypadków zmiany oczne były obustronne (9/11), o charakterze panuveitis (n=8), zapalenia przedniego (n=2) lub tylnego (n=1) odcinka błony naczyniowej. Zastosowanie TCZ związane było z szybką regresją zmian zapalnych narządu wzroku, umożliwiającą u większości chorych całkowite odstawienie GKS lub zmniejszenie ich dawki do dawki podtrzymującej (≤5mg/dobę prednizonu) oraz uzyskanie długotrwałej remisji.
Niestety dane dotyczące wpływu TCZ na manifestacje inne niż oczne są mniej obiecujące, a niejednokrotnie sprzeczne. Według niektórych doniesień lek zaostrzał zmiany skórno-śluzówkowe, według innych był skuteczny w przypadkach owrzodzeń narządów płciowych i opornych na leczenie przypadkach neuro-Behcet. W przytaczanej publikacji odpowiedź na leczenie w przypadku zmian pozaocznych (m.in. zmiany skórno-sluzówkowe, zapalenie stawów, objawy neurologiczne) była słaba.
