Torakochirurgia
Guidelines for diagnosis and therapy of malignant pleural mesothelioma. Indication to extrapleural pneumonectomy

Od 30.09 do 1.10.2005 r. odbywała się w Gdańsku Konferencja Klubu Torakochirurgów Polskich Współczesne leczenie złośliwego międzybłoniaka opłucnej. Celem spotkania była próba ustalenia wytycznych, dotyczących miejsca chirurgii w leczeniu tego nowotworu i ujednolicenia kryteriów kwalifikacji chorych do zewnątrzopłucnowej pneumonektomii. Dyskusja dotyczyła również zasadności centralizacji leczenia złośliwego międzybłoniaka opłucnej – nowotworu, którego częstość występowania w Polsce ocenia się na 200–400 przypadków rocznie. Konferencja była podzielona na dwie części. W pierwszej krajowi eksperci w dziedzinie diagnostyki radiologicznej (dr med. Mirosława Dubaniewicz-Wybieralska), pozytonowej tomografii emisyjnej (dr med. Grzegorz Romanowicz), patomorfologii (prof. dr Włodzimierz Olszewski), onkologii (prof. dr Maciej Krzakowski) i chirurgii (dr hab. Witold Rzyman) przedstawili referaty programowe, natomiast w części drugiej na forum Klubu Torakochirurgów, z udziałem konsultantów krajowych ds. chirurgii klatki piersiowej, ds. patomorfologii oraz ds. radioterapii poddano pod dyskusję propozycję ujednolicenia wskazań do leczenia ZMO. Dyskusję prowadzili prof. dr Jacek Jassem z Gdańska oraz prof. dr Tadeusz Orłowski z Warszawy. Stwierdzono, że powinny się odbyć kolejne spotkania poświęcone tej problematyce. Poniżej przedstawiono wstępne wytyczne dotyczące rozpoznania, diagnostyki i kwalifikacji do zewnątrzopłucnowej pneumonektomii oraz wyboru leczenia u chorych na ZMO w Polsce.
I Zalecenia dotyczące sposobu leczenia
1. Chory z rozpoznaniem ZMO powinien być poddany terapii skojarzonej, polegającej na planowym postępowaniu z wykorzystaniem leczenia chirurgicznego oraz chemioterapii i radioterapii, w zależności od indywidualnej sytuacji klinicznej. Na podstawie dotychczasowych badań nie można określić, jaką kolejność leczenia należy zastosować. Radioterapia powinna być stosowana na podstawie oceny leczącego onkologa. 2. Decyzje dotyczące wyboru sposobu leczenia każdego chorego na ZMO powinny być podejmowane zespołowo (onkolog, torakochirurg, pneumonolog i patolog). 3. Radykalne leczenie chirurgiczne jest wskazane u chorych na ZMO w I i II stopniu zaawansowania wg klasyfikacji UICC oraz w wybranych przypadkach w stopniu III (pacjenci z cechą N1 lub/i cechą T1 lub T2). Na podstawie dotychczasowych badań nie można określić, jaka metoda chirurgiczna powinna być zastosowana (pleurektomia z dekortykacją czy ZOP), lecz winna ona być...


View full text...