Ustekinumab skuteczny w terapii zmian śluzówkowych w przebiegu choroby Behçeta
Autor: Alicja Kostecka
Data: 18.11.2019
Źródło: Long-Term Outcome of Ustekinumab Therapy for Behçet's Disease. Arthritis Rheumatol. 2019 Oct;71(10):1727-1732
| Tagi: | choroby Behçeta, ustekinumab |
Nawracające zmiany nadżerkowe na błonach śluzowych jamy ustnej i okolicy narządów płciowych stanowią jeden z głównych objawów choroby Behçeta. Według ostatniej aktualizacji zaleceń EULAR z 2018 roku, postępowaniem pierwszego wyboru w leczeniu zmian obejmujących błony śluzowe jest stosowanie preparatów miejscowych glikokortykosteroidów.
W przypadku zmian skórno-śluzówkowych o charakterze nawrotowym, szczególnie rumienia guzowatego i zmian w okolicy narządów płciowych, zalecana jest kolchicyna. W przypadku nieskuteczności kolchicyny zalecane są leki immunosupresyjne takie jak azatiopryna, talidomid, interferon-alfa, inhibitory TNF alfa oraz apremilast. Spośród leków biologicznych zastosowanie mogą mieć również anakinra i kanakinumab (inhibitory interleukiny 1) oraz ustekinumab.
Ustekinumab jest humanizowanym, ludzkim przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko interleukinie 12 i 23. Francuscy badacze (Mirouse A. i wsp.) opublikowali wyniki wieloośrodkowego, prospektywnego badania, prowadzonego metodą otwartej próby, w którym oceniano długoterminową skuteczność i bezpieczeństwo ustekinumabu w grupie pacjentów z aktywnymi zmianami na błonach śluzowych jamy ustnej w przebiegu choroby Behçeta i nieskutecznością leczenia kolchicyną. Około ¾ badanych stosowało wcześniej również glikokortykosteroidy oraz średnio jeden lek modyfikujący.
Ustekinumab podawany był podskórnie według schematu 90 mg w tygodniach 0,4, a następnie co 12 tygodni. Obserwacją objęto 30 chorych z aktywnymi zmianami w jamie ustnej. U połowy pacjentów jednocześnie z ustekinumabem stosowano kolchicynę. Pełną odpowiedź na leczenie (całkowite ustąpienie zmian w jamie ustnej) uzyskano u 60% badanych w 12 tygodniu terapii i u blisko 89% w 24 tygodniu. Tylko u 10% badanych w ocenie w 12 tygodniu odnotowano brak odpowiedzi na leczenie. Obserwowano ponadto istotne zmniejszenie aktywności choroby wyrażone wskaźnikiem Behçet’s Syndrome Activity Score (BSAS) już w 12 i dalej w 24 tygodniu badania (70 (wyjściowo) vs 17,5 (12 tydz.) i 10 (24 tydz.)). Zmniejszeniu uległa ponadto liczba pacjentów, u których występowały owrzodzenia okolicy narządów płciowych (z 8 przed włączeniem ustekinumabu, do 2 po 12 tygodniach terapii). Ustekinumab okazał się również skuteczny w leczeniu objawów stawowych w przebiegu choroby. Po okresie obserwacji wynoszącym średnio 12 miesięcy (6-16 miesięcy), blisko 87% (n=26) pacjentów nadal kontynuowało leczenie, a nieliczne przypadki odstawienia leku (n=4) związane były z wystąpieniem zaostrzenia lub działań niepożądanych. W trakcie leczenia nie odnotowano przypadków ciężkich zdarzeń niepożądanych. U 23% badanych obserwowano natomiast bóle głowy po iniekcji leku oraz astenię.
Ustekinumab jest humanizowanym, ludzkim przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko interleukinie 12 i 23. Francuscy badacze (Mirouse A. i wsp.) opublikowali wyniki wieloośrodkowego, prospektywnego badania, prowadzonego metodą otwartej próby, w którym oceniano długoterminową skuteczność i bezpieczeństwo ustekinumabu w grupie pacjentów z aktywnymi zmianami na błonach śluzowych jamy ustnej w przebiegu choroby Behçeta i nieskutecznością leczenia kolchicyną. Około ¾ badanych stosowało wcześniej również glikokortykosteroidy oraz średnio jeden lek modyfikujący.
Ustekinumab podawany był podskórnie według schematu 90 mg w tygodniach 0,4, a następnie co 12 tygodni. Obserwacją objęto 30 chorych z aktywnymi zmianami w jamie ustnej. U połowy pacjentów jednocześnie z ustekinumabem stosowano kolchicynę. Pełną odpowiedź na leczenie (całkowite ustąpienie zmian w jamie ustnej) uzyskano u 60% badanych w 12 tygodniu terapii i u blisko 89% w 24 tygodniu. Tylko u 10% badanych w ocenie w 12 tygodniu odnotowano brak odpowiedzi na leczenie. Obserwowano ponadto istotne zmniejszenie aktywności choroby wyrażone wskaźnikiem Behçet’s Syndrome Activity Score (BSAS) już w 12 i dalej w 24 tygodniu badania (70 (wyjściowo) vs 17,5 (12 tydz.) i 10 (24 tydz.)). Zmniejszeniu uległa ponadto liczba pacjentów, u których występowały owrzodzenia okolicy narządów płciowych (z 8 przed włączeniem ustekinumabu, do 2 po 12 tygodniach terapii). Ustekinumab okazał się również skuteczny w leczeniu objawów stawowych w przebiegu choroby. Po okresie obserwacji wynoszącym średnio 12 miesięcy (6-16 miesięcy), blisko 87% (n=26) pacjentów nadal kontynuowało leczenie, a nieliczne przypadki odstawienia leku (n=4) związane były z wystąpieniem zaostrzenia lub działań niepożądanych. W trakcie leczenia nie odnotowano przypadków ciężkich zdarzeń niepożądanych. U 23% badanych obserwowano natomiast bóle głowy po iniekcji leku oraz astenię.
