Wpływ wczesnego leczenia immunomodulującego na przebieg choroby Leśniowskiego-Crohna

"Wczesne leczenie" było przy tym zdefiniowane jako wprowadzenie leków immunomodulujących lub preparatów anty-TNF w ciągu 2 lat od postawienia diagnozy. Jako "późne" leczenie uznawano wprowadzenie leków tego typu po 2 latach. W pierwszej grupie było 292 pacjentów, podczas gdy w drugiej - 248 osób. Przeprowadzone analizy wykazały zaś, że wczesne leczenie jest związane z mniejszym ryzykiem wystąpienia zwężeń jelit ( [hazard ratio (HR) 0,496, P = 0,004 dla immunomodulatorów; HR 0,276, P = 0,018 dla leków anty-TNF). Co więcej, wczesne leczenie zmniejszało ryzyko konieczności operacji jelit (HR 0,322, P = 0,005) oraz zabiegów w okolicach okołoodybytniczych (HR 0,361, P = 0,042). Wreszcie autorzy pracy podkreślają, że dzięki wczesnemu wprowadzeniu intensywnego leczenia malało ryzyko innych powikłań (HR 0,567, P = 0,006).

Podsumowując, szwajcarscy badacze podkreślają, że wczesne wprowadzenie leków immunomodulujących może znacznie poprawić rokowania pacjentów i ograniczyć rozwój powikłań związanych z chorobą Leśniowskiego-Crohna.