Wypalenie zawodowe a radzenie sobie ze stresem pielęgniarek

Wstęp. Wypalenie zawodowe to częste zjawisko występujące w grupie pielęgniarek, związane z chronicznym przeżywaniem stresu. Osoby wypalone cechują się wyczerpaniem emocjonalnym, depersonalizacją i deficytami w osobistym zaangażowaniu. Radzenie sobie ze stresem może przeciwdziałać rozwojowi wypalenia zawodowego.

Cel. Celem badań było określenie poziomu wypalenia zawodowego pielęgniarek i określenie związku pomiędzy poziomem wypalenia zawodowego a stylem radzenia sobie ze stresem.

Materiał i metody. Badania przeprowadzono wśród 94 pielęgniarek i 6 pielęgniarzy. Średnia wieku badanych pielęgniarek wynosiła 42,7 lat (SD = 5,89), staż pracy w zawodzie 20,5 lat (SD = 7,89), staż w obecnym miejscu pracy — 15,0 lat (SD = 7,98). Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Narzędzia badawcze stanowiły: Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego (MBI) oraz Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS).

Wyniki. Średnia wyników w skali wyczerpania emocjonalnego wyniosła 23,8 (SD = 7,11), depersonalizacji 10,56 (SD = 3,86), a osobistego zaangażowania — 27,26 (SD = 5,46). Osoby preferujące radzenie sobie skoncentrowane na problemie, wykazywały dużą odporność na wypalenie zawodowe. Wyniki ujemnie korelują z wyczerpaniem emocjonalnym, dodatnio z osobistym zaangażowaniem (p < 0,05). Wyniki w skali radzenia sobie skoncentrowanego na emocjach dodatnio korelują z wyczerpaniem emocjonalnym oraz depersonalizacją (p < 0,05). Wyniki w skali radzenia sobie skoncentrowanego na unikaniu dodatnio korelują z osobistym zaangażowaniem.

Wnioski.

1. Zadaniowe podejście do problemów i styl radzenia sobie ze stresem skoncentrowany na problemie sprzyja lepszemu radzeniu sobie ze stresem i zapobiega wypaleniu zawodowemu.

2. Wiek i staż pracy badanych nie ma wpływu na rozwój wypalenia zawodowego.

Introduction. Burnout is a common phenomenon occurring in a group of nurses, associated with chronic experience of stress. People with burnout syndrome characterized by emotional exhaustion, depersonalization and deficits in personal commitment. Dealing with stress can prevent the development of burnout.

Aim. The aim of the study was to determine the level of burnout of nurses and to determine the relationship between the level of burnout and style of coping with stress.

Material and methods. The study was conducted among 94 female nurses and 6 male nurses. The average age of the nurses was 42,7 years (SD = 5,89), length of service in the profession — 20,5 years (SD = 7,89), length of the current work — 15,0 years (SD = 7,98). The method used was the diagnostic survey. The research tools were: Burnout Questionnaire and the Questionnaire of Coping with Stressful Situations.

Results. Average results in emotional exhaustion scale was 23,8 (SD = 7,11), depersonalization — 10,56 (SD = 3,86) and personal involvement — 27,26 (SD = 5,46). People who prefer to cope focusing on the problem, showed high resistance to burnout. Results negatively correlated with emotional exhaustion and positively correlated with personal involvement (p < 0,05). Results on a scale of coping focused on emotions positively correlated with emotional exhaustion and depersonalization (p < 0,05). Results on a scale of coping focused on avoiding — positively correlated with personal commitment.

Conclusions.

1. Task approach to problems and style of coping with stress concentrated on the problem promotes better cope with stress and prevent burnout.

2. Age and seniority of respondents have no effect on the development of burnout.