XXII Kongres European Association of Cardiothoracic Anesthesiologists (EACTA), 13–16 czerwca 2007 r. – okiem uczestnika

W połowie czerwca odbyło się 22. spotkanie Europejskiego Towarzystwa Anestezjologów Kardio- i Torakochirurgicznych (EACTA), po raz pierwszy zorganizowane w Polsce, w królewskim mieście Krakowie. Kongres był okazją do wymiany na forum międzynarodowym nowych idei i poglądów, w znaczący sposób wpływających na codzienną pracę anestezjologów zarówno na bloku operacyjnym, jak i na oddziale intensywnej terapii. Komitet naukowy w profesjonalny sposób rozwiązał problem pogodzenia ogromnej liczby nadesłanych prac z ograniczonym czasem trwania zjazdu oraz z możliwością skupienia się jedynie na nielicznych grupach zagadnień.
Od wielu lat, nie tylko w piśmiennictwie anestezjologicznym, toczy się ożywiona dyskusja dotycząca zagadnień ochrony narządów w czasie różnych zabiegów chirurgicznych. Kliniczne znaczenie, wykazanego w eksperymentach zwierzęcych dla wziewnych środków znieczulenia ogólnego, efektu kardioprotekcyjnego w czasie kontrolowanego niedokrwienia mięśnia sercowego jest obecnie testowane w warunkach kardiochirurgicznych operacji wszczepienia pomostów aortalno-wieńcowych. Temat ten znalazł swoje odbicie zarówno w wykładach doskonalących, jak i w wystąpieniach na sesjach plenarnych kongresu. Dostępny obecnie materiał naukowy nie pozwala na wykazanie wpływu wziewnych metod znieczulenia na śmiertelność okołooperacyjną lub zawał mięśnia w kardiochirurgii. Jednak stosowanie tej metody znieczulenia, jak wynika z prac wielu autorów, wpływa na zmniejszenie poziomów markerów uszkodzenia mięśnia sercowego oraz klinicznych wykładników ciężkości i długości leczenia po operacjach kardiochirurgicznych.
Druga grupa często dyskutowanych tematów obejmowała prewencję oraz leczenie powikłań krwotocznych obserwowanych w codziennej pracy anestezjologów kardiochirurgicznych. Bardzo żywą dyskusję wzbudziło zagadnienie indukowanej heparyną trombocytopenii. To ciągle zbyt rzadko rozpoznawane powikłanie, o wręcz fatalnych wynikach leczenia, na pewno wymaga jeszcze wielu badawczych prób ustalenia optymalnego sposobu profilaktyki oraz postępowania. Również wystąpienia dotyczące stosowania aprotyniny, desmopresyny oraz aktywowanego czynnika VIIa w okresie okołooperacyjnym wywołały żywą reakcję uczestników.
Nad leczeniem obserwowanych w okresie okołooperacyjnym zaburzeń krzepnięcia cieniem kładzie się szerokie stosowanie w populacji leków przeciwpłytkowych z powodów terapeutycznych, jak i profilaktycznych przy jednoczesnym braku złotego standardu diagnostycznego. W dużej...


View full text...