Zaburzenia immunologiczne w liszaju płaskim

Liszaj płaski jest przewlekłą chorobą, która cechuje się występowaniem charakterystycznych grudkowych zmian skórnych z towarzyszącym świądem. Do najważniejszych markerów immunologicznych liszaja płaskiego należą cytokiny. W licznych badaniach wykazano zmiany w stężeniu czynnika martwicy skóry, interferonu g, interleukin 2, 4, 6, 8, 10, 17 oraz 22 w surowicy pacjentów z liszajem płaskim. We wczesnych stadiach choroby występuje związek z podwyższoną liczbą makrofagów, limfocytów T i komórek dendrytycznych, natomiast w zaawansowanym liszaju płaskim obserwowana jest bardzo duża liczba limfocytów T regulatorowych. Nie ma jednego swoistego markera dla liszaja płaskiego, ale stężenie niektórych cytokin może służyć jako czynnik prognostyczny progresji choroby oraz wskaźnik odpowiedzi na leczenie. Choć analiza markerów immunologicznych może być przydatna przy określeniu stadium choroby i podtypu schorzenia, badanie histopatologiczne nadal jest standardem w diagnostyce liszaja płaskiego.

Lichen planus is a chronic disease associated with the occurrence of characteristic papular pruritic lesions. The most significant immunological markers of lichen planus are cytokines. Numerous publications showed changes in the serum level of tumor necrosis factor, interferon g, interleukins 2, 4, 6, 8, 10, 17 and 22. Early lichen planus is associated with a high number of macrophages, T cells, and dendritic cells, while advanced lichen planus with a high number of Treg cells. There is no single specific marker for lichen planus, but certain cytokine levels can be used as a prognostic factor for disease progression and as an indicator of treatment response. Analysis of the immune markers can help to define the disease stage and lichen planus subtype, but histopathology still remains a standard in lichen planus diagnosis.