Zaparcie stolca – trudny problem leczniczy

Zaparcie stolca, zaburzenie o niejednorodnej etiologii, to powszechny i wielokrotnie trudny do leczenia problem kliniczny. Terapia zaparcia przewlekłego zależy od postaci patofizjologicznej, a często różne postacie nakładają się na siebie wzajemnie. Zaparcie wtórne ma liczne przyczyny występujące jednocześnie, dlatego postępowanie diagnostyczne i te-rapeutyczne powinno być wielokierunkowe i uwzględniać

przeciwdziałanie czynnikom ryzyka, błędom dietetycznym, beha­wioralnym i pielęgnacyjnym. Grupą szczególnie narażoną na wystąpienie uporczywego zaparcia stolca są chorzy z zaawansowaną, postępującą chorobą, zwłaszcza przyjmujący analgetyki opioidowe. U tych osób diagnostyka jest trudniejsza, a leczenie zwykle nieskuteczne. Dlatego kładzie się głównie nacisk na zapobieganie poprzez przestrzeganie zasad właściwej diety i pielęgnacji. Nową metodą zapobie-gania i leczenia zaparcia u chorych wymagających opioidowe­go leku przeciwbólowego jest terapia preparatami złożonymi z opioidu i antagonisty opioidowego.

Constipation as a disorder of heterogeneous etiology is a com­mon and often refractory clinical problem. Treatment of chronic constipation depends on the pathophysiological types that often overlap each other. Secondary constipation is brought about by many coinciding causes, so the diagnostics and therapy should be multifactorial against risk factors, dietary, behavioral and care errors. Patients with advanced, progressive illness are particularly exposed to persistent constipation, especially those taking opioid analgesics. In these patients diagnostics is more difficult and therapy usually ineffective, so the emphasis is put on prevention by keeping to appropriate diet and nursing. A novel method for prophylaxis and managing constipation in patients requiring opioid therapy is treatment with combined preparations consisting of an opioid agent and an opioid antagonist.