Zasady postępowania u chorych z rozpoznaniem astmy ciężkiej leczonych glikokortykosteroidami systemowymi – zalecenia ekspertów dotyczące redukcji dawek i odstawiania tych leków

Zgodnie z obowiązującymi standardami (GINA 2021) u chorych na astmę ciężką przewlekła terapia doustnymi glikokortykosteroidami jest leczeniem ostatniego wyboru. Musi być ograniczona wyłącznie do osób, u których wykluczono możliwość zastosowania terapii biologicznych, a inne interwencje okazały się nieskuteczne, ponieważ zastosowanie nawet pojedynczych dawek glikokortykosteroidów systemowych wiąże się z ryzykiem pojawienia się działań niepożądanych. Dlatego też w każdym przypadku należy dążyć do optymalnej kontroli astmy, a każdy chory powinien być monitorowany pod kątem oceny liczby zaostrzeń i stosowania glikokortykosteroidów systemowych. Pozwoli to na identyfikację pacjentów nieleczonych optymalnie, którzy powinni być kierowani do ośrodków specjalistycznych w celu pogłębienia diagnostyki różnicowej i ewentualnego włączenia terapii biologicznej. U większości pacjentów umożliwia to redukcję liczby zaostrzeń, a także istotne zmniejszenie lub odstawienie przyjmowanych przewlekle doustnych glikokortykosteroidów, których stosowanie powinno być znacząco ograniczane z uwagi na liczne działania niepożądane. Dużym problemem jest odstawianie doustnych glikokortykosteroidów, ponieważ u ponad połowy chorych po dłuższym czasie stosowania tych leków pojawiają się objawy niewydolności kory nadnerczy. Są to pierwsze rekomendacje dotyczące propozycji postępowania diagnostycznego i terapeutycznego w tej grupie pacjentów.

According to GINA guidelines chronic therapy with oral glucocorticosteroids in patients with severe asthma must be limited to those who have been excluded from biological therapies, and other interventions have proved unsuccessful, as the use of even single doses of systemic glucocorticosteroids is associated with the risk of severe side effects. Therefore, optimal asthma control should be pursued in all cases, and each patient must be monitored for the number of exacerbations and the use of systemic corticosteroids. This will allow the identification of patients who are not optimally treated, who should be referred to specialist centers in order to deepen the differential diagnosis and possibly initiate biological therapy. In most patients, this enables a reduction in the number of exacerbations, as well as a significant dose reduction or withdrawal of long-term oral glucocorticosteroids, the use of which should be significantly limited due to numerous side effects. Discontinuation of oral glucocorticosteroids is a major problem, as symptoms of adrenal insufficiency develop in more than half of patients after prolonged use of these drugs. These are the first recommendations regarding the proposed diagnostic and therapeutic management in this group of patients.