Zasady terapii nadciśnienia tętniczego u pacjentów w starszym wieku

Częstość występowania nadciśnienia tętniczego u osób w wieku ≥ 65 lat jest wysoka. U starszych pacjentów istnieją odmienności fizjologiczne oraz patofizjologiczne dotyczące funkcjonowania układu krążenia i schorzeń sercowo-naczyniowych w porównaniu z młodszymi osobami. Należą do nich: zwiększona sztywność naczyń krwionośnych, zwiększona częstość występowania działań niepożądanych, w tym upadków, wynikająca z kruchości, częste występowanie hipotonii, w tym hipotonii ortostatycznej i poposiłkowej. Obecność chorób współistniejących może się wiązać z pojawieniem się działań niepożądanych w trakcie prowadzenia leczenia przeciwnadciśnieniowego. U starszych chorych szczególnie uzasadnione jest stosowanie w terapii hipotensyjnej leków z grupy diuretyków tiazydowych lub tiazydopodobnych oraz dihydropirydynowych antagonistów kanałów wapniowych.

The prevalence of hypertension in older people, aged ≥ 65 years, is high. Older patients have physiological and pathophysiological differences regarding cardiovascular function and cardiovascular disease compared to younger people. These include increased vascular stiffness, increased incidence of adverse effects, including falls resulting from frailty, and frequent hypotonia, including orthostatic and postprandial hypotonia. The presence of comorbidities may be associated with adverse effects in the course of antihypertensive treatment. In older patients, the use of thiazide or thiazide-like diuretics and dihydropyridine calcium channel antagonists in hypotensive therapy is particularly warranted.