Nowe koncepcje dotyczące mikrobioty jelitowej i roli ryfaksyminy-α w chorobach przewodu pokarmowego

Udostępnij:
Przewlekłe choroby układu pokarmowego, takie jak encefalopatia wątrobowa (HE), zespół jelita nadwrażliwego (IBS) i choroba uchyłkowa (DD), wpływają negatywnie na jakość życia pacjentów. Zrozumienie ich przyczyn i patofizjologii wzrosło w ciągu ostatnich lat, jednak niektóre aspekty nadal wymagają wyjaśnienia. W ostatnich latach staje się coraz bardziej oczywiste, że zmiana mikrobioty jelitowej (dysbioza) może prowadzić do choroby układu pokarmowego, co sugeruje, że przywrócenie równowagi mikrobiologicznej (eubiozy) jest skuteczną strategią terapeutyczną. Co ważne, stało się również jasne znaczenie nadmiernej przesiąkliwości jelita, zaburzeń immunologicznych (reakcje autoimmunologiczne) oraz osi jelito-mózg czy jelito inne narządy . Opisane zjawiska tłumaczą, w jaki sposób choroby przewodu pokarmowego stają się chorobami całego organizmu.
Zmiana mikrobioty jelitowej jest związana ze zwiększoną produkcją toksyn, takich jak amoniak, które przedostają się do krwioobiegu i ostatecznie determinują objawów encefalopatii wątrobowej (HE).
Specyficzne pokarmy takie jak FODMAPs aktywują proces fermentacji przez bakterie jelitowe, prowadząc do nadmiernej produkcji gazu jelitowego, rozdęcia jelit i bólu brzucha. Zwiększona przesiąkliwość jelita pozwala na większy kontakt i interakcje bakterii jelitowych z układem immunologicznym nasilając produkcję mediatorów, wywierających swoje działanie na jelitowy układ nerwowy i na mięśnie gładkie, przyczyniając się w efekcie do wystąpienia bólu brzucha w zespole jelita nadwrażliwego (IBS)
Uchyłek stanowi miejsce rozmnażania się bakterii jelitowych. Nadmierny rozrost bakterii w uchyłku wiąże się z produkcją mediatorów prozapalnych, które przyczyniają się do rozwoju powikłań choroby uchyłkowej (DD).
Współczesna klinika dysponuje wieloma skutecznymi strategiami terapeutycznymi wpływającymi na zaburzenia mikrobioty w chorobach przewodu pokarmowego, począwszy od leczenia probiotykami, przez dietę opartą na błonniku dietetycznym, aż po niewchłanialne disacharydy. Również antybiotyki systemowe są skuteczne w leczeniu wybranych chorób układu pokarmowego choć ich stosowanie ograniczają liczne działania niepożądane. Z drugiej strony eubiotyk ryfaksymina, jest dobrze tolerowany, bezpieczny, skuteczny, przy minimalnym negatywnym wpływie na chorych. Co ważne, badanie kliniczne TARGET 3 sugeruje, że ryfaksymina-α może być przydatna w wielokrotnym leczeniu nawrotów objawów IBS, co jest wymagane w leczeniu chorób przewlekłych. Dodanie ryfaksyminy-α do laktulozy lub błonnika wykazało większą skuteczność w leczeniu encefalopatii wątrobowej (HE) i choroby uchyłkowej (SUDD) względem odpowiednio samej laktulozy czy samego błonnika. Ze względu na działanie eubiotyczne modulujące na mikroorganizmy jelitowe związane z podawaniem ryfaksyminy-α, konieczność suplementacji probiotyków podczas terapii ryfaksyminą może być ograniczona jedynie do wybranych przypadków.
 

Komitet naukowy portalu

  • Wojciech Marlicz
    Dr hab. n. med.
    Wojciech Marlicz
  • Grażyna Rydzewska
    Prof. dr n med.
    Grażyna Rydzewska
  • Barbara Skrzydło–Radomańska
    Prof. dr n med.
    Barbara Skrzydło–Radomańska
 
© 2024 Termedia Sp. z o.o. All rights reserved.
Developed by Bentus.