Abrocytynib skuteczny w leczeniu uporczywego świądu

Uporczywy świąd towarzyszący ciężkim postaciom świerzbiączki guzkowej prowadzi do znacznego spadku jakości życia, częstych wizyt u lekarza i ogromnych kosztów związanych z kolejnymi rzutami leczenia. Cenną opcją leczenia może okazać się abrocytynib, który we wstępnym badaniu okazał się bardzo skuteczny.

Świerzbiączka guzkowa to przewlekła choroba skóry, w której grudkowe i guzkowe zmiany charakteryzują się intensywnym, uporczywym świądem degenerującym jakość życia. Do zachorowania dochodzi w różnym wieku, często obserwuje się współistnienie z innymi zaburzeniami przebiegającymi z nadwrażliwością skóry, takimi jak atopowe zapalenie skóry lub przewlekły świąd. Z powyższych względów rozpoznanie ma charakter przede wszystkim kliniczny. W ciężkich przypadkach wskazana jest terapia immunosupresyjna, a jak wynika z najnowszej publikacji z „The JAMA Dermatology” z pomocą przychodzą także leki biologiczne.

Zespół naukowców z kilku ośrodków klinicznych w Stanach Zjednoczonych przebadał 20 dorosłych pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej postacią świerzbiączki guzkowej (10 osób) lub idiopatyczną postacią uporczywego świądu (także 10 osób); pacjentom podawano abrocytynib, inhibitor kinaz janusowych, w dawce 200 mg raz dziennie doustnie przez 12 tygodni, następnie poddano ich dalszej 4-tygodniowej obserwacji.

Z początkowego świądu o nasileniu odpowiednio 9,2 i 8,2 punktu w skali NRS po 12 tygodniach odnotowano spadek aż o 78,3 oraz 53,7 proc. przy osiągnięciu istotności statystycznej. Dodatkowo w ciągu tego okresu odpowiednio 8 z 10 oraz 6 z 10 pacjentów osiągnęło co najmniej 4-punktową poprawę w skali NRS. W obu grupach nastąpiła znacząca poprawa jakości życia, o czym świadczy procentowa poprawa wyniku DLQI odpowiednio o 53,2 i 49 proc. Najczęstszym działaniem niepożądanym okazały się wykwity trądzikopodobne, które wystąpiły u 10 proc. badanych, nie wystąpiły jednak żadne poważne powikłania.

Wyniki powyższego badania sugerują, że monoterapia abrocytynibem może być skuteczna i dobrze tolerowana w podanych wskazaniach. Z uwagi na małą populację i brak randomizacji z pewnością doczekamy się wkrótce szeroko zakrojonych prac.