Częstość nawrotów raka płaskonabłonkowego skóry głowy i szyi po mikrograficznej chirurgii Mohsa

Rak płaskonabłonkowy skóry (sSCC cutaneous Squamous Cell Carcinoma) stanowi 20% raków skóry. Jest to nowotwór którzy rzadko nawraca i jeszcze rzadziej daje przerzuty, jednak każdy kolejny nawrót guza jest związany z większym ryzykiem przerzutów i ze skróceniem czasu przeżycia pacjenta.

Podstawową metodą leczenia w przypadku sSCC jest resekcja chirurgiczna. Lee i wsp. retrospektywnie porównali częstość nawrotów sSCC głowy i szyi w zależności od metody wykonanej resekcji: mikrograficznej chirurgii Mohsa vs. standardowa resekcja. Dane pochodziły z holenderskiego rejestru histopatologicznego z lat 2003-2012.

Łącznie przeanalizowano dane 579 pacjentów z łączną liczbą 672 sSCC głowy i szyi, 380 guzów wycięto metodą Mohsa, a 292 metodą standardową. Częstość nawrotów po mikrograficznej chirurgii Mohsa wyniosła 3% (12/380) po 4,9 latach (mediana, IQR 2,3-6,0), a po klasycznej resekcji 8% (22/292) po 5,7 latach (mediana, IQR 3,5-7,8). W modelu skorygowanym o wielkość guza i głębokość inwazji, częstość nawrotów po chirurgii Mohsa była 3 razy rzadsza od nawrotów guza po klasycznej resekcji (skorygowany HR = 0,31; 95% CI 0,12-0,66).

Wyniki przedstawionego badania wskazują na wyższość chirurgii Mohsa nad metodą klasyczną w kontekście częstości nawrotów sSCC głowy i szyi. Wadą badania przeprowadzonego przez Lee i wsp. jest jego retrospektywny charakter, stąd powinno się w przyszłości przeprowadzić badanie prospektywne z randomizacją oceniające przeżywalność i częstość nawrotów w zależności od typu resekcji sSCC.