123RF
Czy metotreksat może prowadzić do czerniaka?
| Tagi: | metotreksat, czerniak |
Często stosowany w reumatologii i dermatologii metotreksat może prowadzić do jednego z najgroźniejszych nowotworów – czerniaka, jednak efekt nie jest na tyle istotny, by rezygnować ze stosowania tego leku.
Do takich wniosków doszli autorzy metaanalizy opublikowanej na łamach „The JAMA Dermatology”.
Australijscy badacze z The Alfred Hospital w Melbourne, posługując się czterema ogromnymi bazami danych (MEDLINE, Embase, Cochrane Central Register of Controlled Trials oraz ClinicalTrials.gov) odnaleźli w sumie siedemnaście badań (8 randomizowanych, 5 badań kohortowych, 4 badania kliniczno-kontrolne) kwalifikujących się – ze względu na jakość – do włączenia, z czego aż 12 badań z 16 642 przypadkami czerniaka połączono w pierwotnej analizie.
Wskazania do stosowania metotreksatu obejmowały reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycę, łuszczycowe zapalenie stawów oraz nieswoiste zapalenia jelit.
W porównaniu z osobami nieleczonymi metotreksatem pacjenci przyjmujący ten lek charakteryzowali się nieznacznie zwiększonym ryzykiem czerniaka – o mniej więcej 15 proc.
Nieistotną zależność wykazano dla osób leczonych metotreksatem w porównaniu z osobami leczonymi innym lekiem immunomodulującym oraz u osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów.
Korzystając z geograficznych wskaźników zapadalności na czerniaka w populacji, obliczono liczbę NNH wynoszącą 18 630 w Australii i 41 425 w Ameryce Północnej – oznacza to, że jeden przypadek czerniaka pojawi się wśród właśnie takiej liczby osób przyjmujących metotreksat.
Ekspozycja na metotreksat wiązała się ze zwiększonym ryzykiem czerniaka, ale bezwzględny wzrost ryzyka można uznać za nieistotny – z tego zatem wynika, że korzyści z leczenia (zwłaszcza przy dobrej odpowiedzi) są większe niż ryzyko.
Niemniej warto zwrócić uwagę na osoby z dodatkowymi czynnikami ryzyka zachorowania na czerniaka, dla których metotreksat – szczególnie przy dostępności innej terapii – może nie być najlepszym rozwiązaniem.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
Australijscy badacze z The Alfred Hospital w Melbourne, posługując się czterema ogromnymi bazami danych (MEDLINE, Embase, Cochrane Central Register of Controlled Trials oraz ClinicalTrials.gov) odnaleźli w sumie siedemnaście badań (8 randomizowanych, 5 badań kohortowych, 4 badania kliniczno-kontrolne) kwalifikujących się – ze względu na jakość – do włączenia, z czego aż 12 badań z 16 642 przypadkami czerniaka połączono w pierwotnej analizie.
Wskazania do stosowania metotreksatu obejmowały reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycę, łuszczycowe zapalenie stawów oraz nieswoiste zapalenia jelit.
W porównaniu z osobami nieleczonymi metotreksatem pacjenci przyjmujący ten lek charakteryzowali się nieznacznie zwiększonym ryzykiem czerniaka – o mniej więcej 15 proc.
Nieistotną zależność wykazano dla osób leczonych metotreksatem w porównaniu z osobami leczonymi innym lekiem immunomodulującym oraz u osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów.
Korzystając z geograficznych wskaźników zapadalności na czerniaka w populacji, obliczono liczbę NNH wynoszącą 18 630 w Australii i 41 425 w Ameryce Północnej – oznacza to, że jeden przypadek czerniaka pojawi się wśród właśnie takiej liczby osób przyjmujących metotreksat.
Ekspozycja na metotreksat wiązała się ze zwiększonym ryzykiem czerniaka, ale bezwzględny wzrost ryzyka można uznać za nieistotny – z tego zatem wynika, że korzyści z leczenia (zwłaszcza przy dobrej odpowiedzi) są większe niż ryzyko.
Niemniej warto zwrócić uwagę na osoby z dodatkowymi czynnikami ryzyka zachorowania na czerniaka, dla których metotreksat – szczególnie przy dostępności innej terapii – może nie być najlepszym rozwiązaniem.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
