Dziecko z łuszczycą: warto podejść interdyscyplinarnie

Łuszczyca u osób dorosłych często wiąże się ze współchorobowością. Otyłość, nadciśnienie tętnicze, dyslipidemia, niealkoholowe stłuszczenie wątroby, czy depresja to częste dodatkowe rozpoznania, stawiane w tej grupie chorych. Skoro około jedna trzecia pacjentów choruje już w dzieciństwie, wczesne wykrycie ryzyka pomoże zminimalizować przewlekłe skutki łuszczycy w przyszłości.

Zespół badawczy Osier et al. dokonał przeglądu systematycznego badań, opublikowanych od 1999, w wyniku analizy otrzymanych danych, ustalono schemat najwłaściwszego screeningu u dzieci z ryzykiem łuszczycy. Badania przesiewowe u dzieci powinny obejmować następujące sfery: otyłość i zespół metaboliczny, choroby endokrynologiczne, choroby reumatologiczne, choroby psychiatryczne. W ostatnim czasie w samych Stanach Zjednoczonych odsetek dzieci z otyłością sięga 17%. Baczne obserwowanie masy ciała u dziecka z oceną wartości centylowych powinno się rozpocząć już od 2 rż. Ważnym aspektem są konsultacje dietetyczne oraz leczenie dziecka w szpitalu o najwyższym stopniu referencji, w przypadku, gdy masa ciała przekroczy wartość 120% z 95-go centyla. Łuszczyca jest niezależnym czynnikiem ryzyka dla wystąpienia cukrzycy typu 2, najbardziej odpowiednią metodą, według w.w. przeglądu wydaje się być rutynowe oznaczanie poziomu glikemii na czczo u dzieci już od 10-go roku życia, bądź od rozpoczęcia okresu dojrzewania.

Ponadto łuszczyca to też ryzyko powikłań sercowo- naczyniowych, z udarem mózgu włącznie. U młodocianych z łuszczycą warto zatem wykonać profil lipidowy, zwłaszcza w dwóch przedziałach wiekowych: 9-11 oraz 17-21 lat. Choroba wiąże się ponadto z dużym ryzykiem psychiatrycznym. Warto zwrócić uwagę na zaburzenia funkcjonowania psychicznego u dzieci z łuszczycą, wskazane jest coroczne badanie stanu psychicznego oraz screening w kierunku nadużywania substancji psychoaktywnych już od 11 roku życia.