Inhibitor kinazy Janusa - tofacitinib w leczeniu bielactwa
Autor: Alicja Kostecka
Data: 21.02.2018
Źródło: JAMA Dermatology/AK
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Tagi: | bielactwo |
Połączenie inhibitora kinazy Janus (JAK) 1/3, tofacitinibu i fotosyntezy wąskopasmowej ultrafioletowe-B (UV-B) może spowodować repigmentację w bielactwie z zajęciem twarzy, wynika z listu badawczy opublikowanego w JAMA Dermatology.
Bielactwo nabyte to zaburzenie pigmentacji polegające na samoczynnym odbarwianiu się płatów skóry w wyniku postępującego rozkładu komórek barwnikowych.
Autorzy opisują leczenie latynoskiej kobiety po trzydziestce z 12-letnią historią bielactwa nabytego. Leczenie rozpoczęto od tofacitinibu 5 mg dwa razy na dobę i wąskopasmowego UV-B całego ciała dwa razy w tygodniu. Po trzech miesiącach leczenia nastąpiła prawie całkowita reglamentacja twarzy, a także 75-procentowa lub większa repigmentacja szyi, klatki piersiowej, przedramion i łydek. Drugim przypadkiem był pacjent (biały) w wieku 50 lat z długotrwałym bielactwem. Rozpoczął leczenie tofacitinibem w dawce 5 mg dwa razy na dobę, który otrzymywał wąskopasmowy UV-B dwa do trzech razy w tygodniu na twarz. Po trzech miesiącach leczenia nastąpiła około 50-procentowa repigmentacja twarzy i po sześciu miesiącach około 75% repigmentacja twarzy.
Wyniki t potwierdzają hipotezę, że fotoaktywacja jest wskazana, aby pobudzić melanocyty do odbudowy naskórka, podczas gdy tofacitinib hamuje odpowiedź autoimmunologiczną.
Autorzy opisują leczenie latynoskiej kobiety po trzydziestce z 12-letnią historią bielactwa nabytego. Leczenie rozpoczęto od tofacitinibu 5 mg dwa razy na dobę i wąskopasmowego UV-B całego ciała dwa razy w tygodniu. Po trzech miesiącach leczenia nastąpiła prawie całkowita reglamentacja twarzy, a także 75-procentowa lub większa repigmentacja szyi, klatki piersiowej, przedramion i łydek. Drugim przypadkiem był pacjent (biały) w wieku 50 lat z długotrwałym bielactwem. Rozpoczął leczenie tofacitinibem w dawce 5 mg dwa razy na dobę, który otrzymywał wąskopasmowy UV-B dwa do trzech razy w tygodniu na twarz. Po trzech miesiącach leczenia nastąpiła około 50-procentowa repigmentacja twarzy i po sześciu miesiącach około 75% repigmentacja twarzy.
Wyniki t potwierdzają hipotezę, że fotoaktywacja jest wskazana, aby pobudzić melanocyty do odbudowy naskórka, podczas gdy tofacitinib hamuje odpowiedź autoimmunologiczną.