Jak często działania niepożądane w przebiegu leczenia biologicznego łuszczycy skutkują przerwaniem terapii?
Autor: Andrzej Kordas
Data: 19.08.2015
Źródło: Adverse events resulting in withdrawal of biologic therapy for psoriasis in real-world clinical practice: A Canadian multicenter retrospective study; Whan B. Kim et al.; Journal of the American Academy of Dermatology; August 2015Volume 73, Issue 2, Pages
Dane dotyczące profilu bezpieczeństwa leków biologicznych oraz związanych z ich stosowaniem możliwych działań niepożądanych pochodzą z przeprowadzonych dotychczas randomizowanych badań klinicznych. Do tej pory nie przeprowadzono jednakże badań, oceniających działania niepożądane związane ze stosowaniem leków biologicznych w codziennej praktyce klinicznej.
Whan B. Kim i wsp. zaprojektowali badanie, mające na celu ocenę częstości występowania działań niepożądanych uniemożliwiających kontynuację leczenia wśród pacjentów z łuszczycą. Analizie poddano działania niepożądane występujące w trakcie terapii takimi lekami jak: etanercept, infliximab, adalimumab oraz ustekinumab.
Retrospektywnym, wieloośrodkowym badaniem objęto pacjentów, stosujących powyższe leki w latach 2005 – 2014. W tym czasie 545-krotnie zastosowano leczenie biologiczne u 398 pacjentów, spośród czego 62.4% stanowili mężczyźni. Wśród schorzeń współistniejących najczęściej występowały: łuszczycowe zapalenie stawów (n = 151, 38.1%), nadciśnienie tętnicze (n = 73, 18.4%), dyslipidemie (n = 48, 12.1%) oraz cukrzyca (n = 42, 10.6%).
Działania niepożądane uniemożliwiające kontynuację terapii wystąpiły w 22 (4.04%) przypadkach. Ogółem częstość działań niepożądanych skutkujących przerwaniem leczenia biologicznego oszacowano na 1.97/100 osobo-lat (95% CI 1.32-2.94). Do najczęstszych działań niepożądanych występujących w trakcie terapii tymi lekami należały odczyny związane z iniekcjami/infuzją leku (odpowiednio 0.55%, 0.92%, 0% oraz 0% dla etanerceptu, infliximabu, adalimumabu oraz ustekinumabu), infekcje (0%, 0.18%, 0.55%, 0.18%) oraz rozwój schorzeń nowotworowych (0.18%, 0.18%, 0%, 0.37%). Jednym z ograniczeń badania była niska liczebność grupy badanej.
Podsumowując, wykazano iż leki biologiczne stosowane w terapii łuszczycy są lekami bezpiecznymi, a działania niepożądane uniemożliwiające kontynuowanie terapii występują rzadko (4% leczonych).
Retrospektywnym, wieloośrodkowym badaniem objęto pacjentów, stosujących powyższe leki w latach 2005 – 2014. W tym czasie 545-krotnie zastosowano leczenie biologiczne u 398 pacjentów, spośród czego 62.4% stanowili mężczyźni. Wśród schorzeń współistniejących najczęściej występowały: łuszczycowe zapalenie stawów (n = 151, 38.1%), nadciśnienie tętnicze (n = 73, 18.4%), dyslipidemie (n = 48, 12.1%) oraz cukrzyca (n = 42, 10.6%).
Działania niepożądane uniemożliwiające kontynuację terapii wystąpiły w 22 (4.04%) przypadkach. Ogółem częstość działań niepożądanych skutkujących przerwaniem leczenia biologicznego oszacowano na 1.97/100 osobo-lat (95% CI 1.32-2.94). Do najczęstszych działań niepożądanych występujących w trakcie terapii tymi lekami należały odczyny związane z iniekcjami/infuzją leku (odpowiednio 0.55%, 0.92%, 0% oraz 0% dla etanerceptu, infliximabu, adalimumabu oraz ustekinumabu), infekcje (0%, 0.18%, 0.55%, 0.18%) oraz rozwój schorzeń nowotworowych (0.18%, 0.18%, 0%, 0.37%). Jednym z ograniczeń badania była niska liczebność grupy badanej.
Podsumowując, wykazano iż leki biologiczne stosowane w terapii łuszczycy są lekami bezpiecznymi, a działania niepożądane uniemożliwiające kontynuowanie terapii występują rzadko (4% leczonych).
