123RF
Łuszczyca okolicy genitalnej ►
Redaktor: Bogusz Soiński
Data: 22.03.2022
Źródło: WAWDERM 2021 IV Warszawskie Dni Dermatologiczne
– Chorzy z łuszczycą okolicy genitalnej mają niższą jakość życia, skłonność do stanów obniżonego nastroju, rozwoju klinicznie jawnej depresji oraz zdecydowanie zmniejszoną chęć do podejmowania kontaktów seksualnych. Odczuwają strach przed nawiązywaniem relacji, a mężczyźni częściej zgłaszają zaburzenia erekcji – opisuje dr hab. n. med. Maciej Pastuszczak.
– Łuszczyca okolicy genitalnej jest stosunkowo częsta wśród pacjentów z tzw. łuszczycą skóry gładkiej ciała. Dane literaturowe wskazują, że aż 63 proc. pacjentów z łuszczycą może mieć zmiany w okolicy genitalnej, natomiast szczególnie ważny z punktu widzenia dermatologów praktyków jest fakt, że niezapytani o to pacjenci sami nie wspominają o zmianach w tej lokalizacji – mówi dr n. med. Maciej Pastuszczak.
Zmiany mają charakter zwykle lekko rumieniowy, są pokryte łuską, bardzo często są błyszczące i w diagnostyce różnicowej należy wziąć pod uwagę łuszczycę, a także liszaj płaski, zapalenie żołędzi Zoona bądź zmiany nowotworowe. – Nierzadko, obserwując obraz kliniczny, decydujemy się na weryfikację histologiczną, by postawić właściwą diagnozę i rozpocząć optymalne leczenie – tłumaczy dermatolog.
Co wpływa na wystąpienie łuszczycy w okolicy genitalnej u pacjentów z już występującą łuszczycą? Ekspert powołuje się na wyniki badań na dużej grupie osób, przeprowadzonych przez dr Larsabal: – To, co intuicyjnie by nam się wydawało – otyłość, współistnienie łuszczycowego zapalenia stawów czy brak napletka – nie ma znaczenia. Mają wpływ natomiast ciężkość łuszczycy w innych lokalizacjach oraz wcześniejsze leczenie systemowe – biologiczne lub tradycyjnymi lekami.
– Jeśli chodzi o ciężkość łuszczycy i rozległość zmian, nie ma liniowej korelacji z jakością życia, co oznacza, że zdarzają się pacjenci, którzy mają niewiele zmian skórnych i jednocześnie bardzo niską jakość życia, oraz tacy, którzy mają bardzo dużo zmian skórnych, lecz w badaniach ankietowych czy rozmowie nie raportują niskiej jakości życia lub też nie zgłaszają kłopotów w postaci obniżenia nastroju – zaznacza specjalista.
Rekomendacje diagnostyczno-terapeutyczne Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego zwłaszcza w kontekście decydowania o podejmowaniu leczenia ogólnego oraz jakość życia a łuszczyca okolicy genitalnej – to kolejne zagadnienia poruszane przez dr. Pastuszczaka.
– Wszyscy chorzy z łuszczycą okolicy genitalnej mają dużo niższą jakość życia, skłonność do stanów obniżonego nastroju, do rozwoju klinicznie jawnej depresji, a także, co jest niezwykle istotne, mają zdecydowanie zmniejszoną chęć do podejmowania kontaktów seksualnych. Odczuwają również strach przed nawiązywaniem relacji, co szczególnie literatura przedmiotu podkreśla jako bardzo ważny czynnik w okresie adolescencji. Duże badanie na mężczyznach wykazało, że tacy pacjenci częściej zgłaszają zaburzenia i problemy z erekcją – opisuje ekspert.
Dr Maciej Pastuszczak poświęca uwagę także leczeniu miejscowemu i systemowemu łuszczycy genitalnej. – Mam wrażenie, że ciągle za mało lub zbyt późno myślimy o leczeniu biologicznym czy ogólnym naszych pacjentów. Szkoda, bo jest to postępowanie skuteczne i przynoszące poprawę także w innych zakresach – zauważa.
Wykład „Łuszczyca okolicy genitalnej” został zaprezentowany podczas konferencji WAWDERM 2021 IV Warszawskie Dni Dermatologiczne Wydawnictwa Termedia (kierownictwo naukowe: prof. dr hab. n. med. Lidia Rudnicka i prof. dr hab. n. med. Małgorzata Olszewska).
Zmiany mają charakter zwykle lekko rumieniowy, są pokryte łuską, bardzo często są błyszczące i w diagnostyce różnicowej należy wziąć pod uwagę łuszczycę, a także liszaj płaski, zapalenie żołędzi Zoona bądź zmiany nowotworowe. – Nierzadko, obserwując obraz kliniczny, decydujemy się na weryfikację histologiczną, by postawić właściwą diagnozę i rozpocząć optymalne leczenie – tłumaczy dermatolog.
Co wpływa na wystąpienie łuszczycy w okolicy genitalnej u pacjentów z już występującą łuszczycą? Ekspert powołuje się na wyniki badań na dużej grupie osób, przeprowadzonych przez dr Larsabal: – To, co intuicyjnie by nam się wydawało – otyłość, współistnienie łuszczycowego zapalenia stawów czy brak napletka – nie ma znaczenia. Mają wpływ natomiast ciężkość łuszczycy w innych lokalizacjach oraz wcześniejsze leczenie systemowe – biologiczne lub tradycyjnymi lekami.
– Jeśli chodzi o ciężkość łuszczycy i rozległość zmian, nie ma liniowej korelacji z jakością życia, co oznacza, że zdarzają się pacjenci, którzy mają niewiele zmian skórnych i jednocześnie bardzo niską jakość życia, oraz tacy, którzy mają bardzo dużo zmian skórnych, lecz w badaniach ankietowych czy rozmowie nie raportują niskiej jakości życia lub też nie zgłaszają kłopotów w postaci obniżenia nastroju – zaznacza specjalista.
Rekomendacje diagnostyczno-terapeutyczne Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego zwłaszcza w kontekście decydowania o podejmowaniu leczenia ogólnego oraz jakość życia a łuszczyca okolicy genitalnej – to kolejne zagadnienia poruszane przez dr. Pastuszczaka.
– Wszyscy chorzy z łuszczycą okolicy genitalnej mają dużo niższą jakość życia, skłonność do stanów obniżonego nastroju, do rozwoju klinicznie jawnej depresji, a także, co jest niezwykle istotne, mają zdecydowanie zmniejszoną chęć do podejmowania kontaktów seksualnych. Odczuwają również strach przed nawiązywaniem relacji, co szczególnie literatura przedmiotu podkreśla jako bardzo ważny czynnik w okresie adolescencji. Duże badanie na mężczyznach wykazało, że tacy pacjenci częściej zgłaszają zaburzenia i problemy z erekcją – opisuje ekspert.
Dr Maciej Pastuszczak poświęca uwagę także leczeniu miejscowemu i systemowemu łuszczycy genitalnej. – Mam wrażenie, że ciągle za mało lub zbyt późno myślimy o leczeniu biologicznym czy ogólnym naszych pacjentów. Szkoda, bo jest to postępowanie skuteczne i przynoszące poprawę także w innych zakresach – zauważa.
Wykład „Łuszczyca okolicy genitalnej” został zaprezentowany podczas konferencji WAWDERM 2021 IV Warszawskie Dni Dermatologiczne Wydawnictwa Termedia (kierownictwo naukowe: prof. dr hab. n. med. Lidia Rudnicka i prof. dr hab. n. med. Małgorzata Olszewska).
